Ontroerende roman over de band tussen vader en zoon

Bloemkool uit Tsjernobyl bestaat uit twee delen. Het eerste deel beschrijft de jeugd van Victor. Hij groeit op met een vader die veel weg is vanwege de reizen die hij maakt. Hij blijft dan bij zijn moeder achter die zich steeds meer gaat storen aan het gedrag van haar man. Dat brengt spanningen met zich mee die ook de jonge Victor niet ontgaan.

In het tweede deel is Victor ouder en weet hij de gebeurtenissen uit zijn jeugd en de verhalen van zijn vader beter te verplaatsen. Zijn ouders zijn niet meer samen en zijn vader woont inmiddels in Afrika. Hij is nog steeds dezelfde man als in het eerste deel. Groot verschil is dat hij nu niet meer terugkomt. De sterke verhalen blijven.

Helsinki's schrijfstijl is erg prettig. Hij zuigt je het verhaal in. Je wilt het boek niet meer neerleggen totdat je het uit hebt, maar tegelijkertijd wil je het boek niet uitlezen. De zinnen zijn erg vloeiend en soms zitten er mooi gevonden vergelijkingen of metaforen in. Zinnen die je nog even aan het nadenken zetten. Zijn schrijfstijl voelt ook erg puur en oprecht aan. En dat maakt dat je na dit boek uitkijkt naar volgend werk van de auteur.

Er wordt veel gebruik gemaakt van flashbacks. Victor kijkt regelmatig terug op zijn jeugd. Ook in deel I (dat zich afspeelt in zijn jeugd) denkt hij regelmatig terug aan de verhalen die zijn vader vertelde en situaties die hij samen met zijn vader meemaakte. Voetbal speelt hierbij een grote rol.

Emoties worden goed verwoord. Het drank gebruik van Roman ligt er gevoelig, vooral bij Victor's moeder. Zij gaat zich hier steeds meer aan ergeren en dit heeft ook invloed op Victor. Af en toe lees je duidelijk dat Victor zijn moeder niet alles verteld wat er gebeurd is in haar afwezigheid. Is hij bang dat ze anders boos wordt op zijn vader? Al deze emoties worden goed beschreven, waardoor je als lezer meeleeft met Victor.

In Bloemkool uit Tsjernobyl draait het vooral om de band tussen Victor en zijn vader. Hoewel Roman waarschijnlijk niet geschikt is als vader, probeert hij het wel. Het ligt hem alleen erg zwaar en dat merk je als lezer. Wat doet dat met Victor? In het begin is Roman nog een soort held, maar je vreest het moment waarop Roman van zijn voetstuk valt en Victor zijn vader ziet zoals hij is. Welke invloed heeft de band die een jongen met zijn vader heeft op latere leeftijd. En hoe doet die jongen het als hij vervolgens zelf vader