Uitgebreide beschrijvingen in meeslepende historische roman

Kathryn Hughes heeft altijd al graag geschreven, maar dacht er nooit over om daar haar beroep van te maken. Toen ze in 2007 het idee kreeg voor een roman duurde het nog een aantal jaar voordat ze de laatste hand legde aan wat haar debuutroman, De brief, zou worden. In 2013 besloot ze het boek zelf te publiceren en tegen haar verwachtingen in werd het een bestseller. De sleutel is haar derde roman.

De sleutel begint in 2006 wanneer Sarah een boek wil schrijven over het oude gesticht Ambergate. Ze weet dat haar vader daar ooit een korte periode heeft doorgebracht, maar hij weigert erover te praten. Samen met Nathan, een jonge zwerver met wie Sarah het goed kan vinden, sluipt ze rond in het verlaten pand, waar ze een koffer vindt. De koffer behoorde toe aan een vrouw die vijftig jaar geleden tegen haar wil werd opgenomen in de inrichting.

De vondst van het koffertje is het ideale bruggetje voor een tijdsprong. Niet veel later neemt Hughes de lezer dan ook mee terug in de tijd en maken we kennis met Ellen. Ellen is nog vrij jong als ze in de jaren 50 als leerling-verpleegster aan de slag gaat in de inrichting Ambergate. Waar zij echt probeert om er het beste van te maken en de bewoners goede zorg te geven, lijken haar collega’s iets minder gemotiveerd. De patiënten hebben amper rechten en mogen al blij zijn dat ze überhaupt zorg krijgen.

Wanneer de negentienjarige Amy in de inrichting komt wonen, wordt de nadruk steeds meer op de bewoners gelegd. Amy krijgt hierin een prominente rol en de lezer komt steeds meer over haar te weten. Haar verhaal is op diverse punten verschillend van het verhaal van andere bewoners, maar allen lijken ze één overeenkomt te hebben. Er is weinig toekomstperspectief voor ze, de kans dat ze de inrichting ooit levend zullen verlaten is klein. Amy kan het goed vinden met dokter Lambourn, een van de artsen die werkzaam is in Ambergate. Al gauw ontstaat er een gecompliceerde situatie die grote gevolgen zal hebben.

De verhaallijn van Sarah is moeilijker te volgen. Het is niet altijd even duidelijk dat je als lezer te maken hebt met een tijdsprong en dat maakt het geheel wat rommelig. Het inleidende gedeelte is erg interessant en het is bijna jammer dat haar verhaallijn niet wat uitgebreider behandeld wordt.

De plot komt nogal traag op gang. In het begin is dit nog niet storend. Als lezer is er nog genoeg te beleven. Het doen en laten in de inrichting wordt uitgebreid behandeld, en je leert veel over de bewoners en het personeel. Er wordt ook veel aandacht besteed aan de persoonlijke ontwikkeling van de verschillende personages. Bovendien zijn zij erg divers en dat maakt het des te interessanter om de onderlinge interactie te lezen.

Hughes heeft een zeer beschrijvende schrijfstijl. Van omgevingen tot personen tot acties: alles wordt uitvoerig tot in detail beschreven, en dat wordt soms wel erg veel. In dit geval zou je kunnen zeggen dat de uitdrukking 'less is more' zeker op zijn plek is. Desondanks is De sleutel een zeer boeiende roman met interessante personages waarin Hughes de lezer een kijkje biedt in het wel en wee van een inrichting in de jaren 50. Zoals een van de personages zelf al zegt:

'Het waren andere tijden.'