Healing fiction vraagt om aandacht voor verbinding

De dakloze Dokgo is op een avond getuige van een tasjesroof bij een treinstation in hartje Seoul, Zuid-Korea. Hij voorkomt dat de dieven met de buit wegrennen en neemt contact op met de eigenaar. Hij krijgt Mevrouw Yeom aan de lijn, een gepensioneerde lerares die een buurtwinkel runt in de wijk Jeongpa. Haar winkel verkeert momenteel in zwaar weer, maar ze geeft de moed niet op. Al is het maar om ervoor te zorgen dat haar ietwat getroebleerde werknemers een steady inkomen hebben. Ondanks de lastige omstandigheden biedt ze Dokgo dagelijks een gratis maaltijd uit haar buurtwinkel aan. Door de gevolgen van een alcoholverslaving is Dokgo een opvallende verschijning, niet iedereen is blij met zijn aanwezigheid. Mevrouw Yeom besluit de man echter een kans te geven en biedt hem een baan aan als winkelmedewerker in de nachtelijke uurtjes. Voor je meer over Dokgo te weten komt verschuift de focus in De buurtwinkel van tweede kansen van Kim Ho-Yeon naar zijn collega’s en enkele buurtbewoners die ieder met hun eigen problemen kampen. Dokgo’s wijze levenslessen maken een onuitwisbare indruk, maar kan hij zijn nieuwe leven omarmen en zichzelf een tweede kans geven?

De buurtwinkel van tweede kansen is het eerste boek dat verscheen onder het labeltje ‘healing fiction’. Het verhaal snijdt moeilijke thema’s aan als ouderschap, familiebanden, relaties en armoede. Ook loslaten (van vooroordelen), met compassie leren kijken naar de fouten die jij of een ander maakt en (het niet waarmaken van) ambities spelen een rol. In de kern draait het boek om aandacht. Aandacht voor elkaar, maar ook aandacht voor jezelf. De buurtwinkel van tweede kansen is opgedeeld in acht hoofdstukken. In ieder hoofdstuk staat een ander personage centraal die vaak ongevraagd hulp krijgt van Dokgo: ‘Het leven was een aaneenschakeling van problemen die moesten worden opgelost.’ Of dit nu in de vorm van een luisterend oor of een wijs advies is, Dokgo’s aanwezigheid heeft gevolgen voor de desbetreffende persoon. De problemen verdwijnen misschien niet als sneeuw voor de zon, maar soms is een ander perspectief of het luchten van je hart al genoeg. Dat brengt dit verhaal, waarin een zachte sfeer overheerst (die ook te vinden is Japanse romans) en dat rustig leest dankzij de vertaling van Mattho Mandersloot en Thyrze van Onna, krachtig over op de lezer.

Tussen de lastige confrontaties in de buurtwinkel door, leert de lezer onder meer Seonsook kennen die niets van haar zoon begrijpt, is Sihyeon heimelijk op zoek naar een andere baan en heeft Gyeongman moeite om de eindjes aan elkaar te knopen voor zijn gezin. Hoewel het verhaal doordrenkt is van de Koreaanse cultuur – van hits op de radio en in het Westen onbekende gerechten tot de werkethiek en de gezinsstructuur – is dit voor de Westerse lezer niet storend. Ho-Yeon neemt de tijd voor de details, waardoor sommige scenes wat langdradig lezen. Het mysterie rondom voormalig zwerver Dokgo creëert enerzijds spanning, maar zorgt ook voor onduidelijkheid. Hoe is Dokgo op straat belandt? Waarom voelt hij de behoefte om mensen te helpen? Kortom: wat is zíjn verhaal? Waar de personages elkaars pad in de verschillende hoofdstukken kruisen en er veel opheldering plaatsvindt, blijft het leven van Dokgo een mysterie. Tot aan het eind, waar Ho-Yeon hem een sterk uitgewerkte achtergrond geeft en Dokgo’s acties volledig op hun plek vallen. De buurtwinkel van tweede kansen is een kabbelend boek: ‘Rivieren zijn niet om in op te gaan, maar om over te steken.’ En dat laatste is gelukt, want wie het een kans geeft vindt een hartverwarmend verhaal waarin Mevrouw Yeoms ‘ongemakkelijke gemakswinkel’ het (on)gemak van het leven weerspiegelt.

Deze recensie verscheen eerst op www.elineschrijfthier.nl