Lezersrecensie
Meeslepende thriller is witteboordencriminaliteit op het spoor
Begin deze eeuw stortten de financiële markten wereldwijd in. Deze zogenoemde kredietcrisis vond zijn oorsprong in de Verenigde Staten en kwam in 2008 tot een hoogtepunt. De recessie die vervolgens nog jarenlang aanhield, maakte veel slachtoffers. Bedrijven gingen failliet, mensen verloren hun banen, spaarders en beleggers werden direct getroffen en wie geld had geleend van de bank – die door de crisis nu met torenhoge schulden kampte – was hun huis en auto kwijt. Maar niet iedereen kwam gehavend uit deze crisis. CEO’s van banken en verzekeringsmaatschappijen werden nog rijker door het plegen van witteboordencriminaliteit. Na de crisis konden deze hooggeplaatste leidinggevenden zonder consequenties hun werk blijven doen. De lijvige thriller Namens velen van John Winkel situeert zich rond deze ingrijpende bankencrisis en de schadelijke impact van criminele activiteiten door mensen met aanzien. In 2009 maakt Frits, een van de (fictieve) slachtoffers van de crisis, een onomkeerbare beslissing. Kort daarop vertrekken enkele schimmige figuren naar de Verenigde Staten waar van juli tot en met november 2010 een serie afschrikwekkende ‘treinmoorden’ plaatsvindt.
Winkel debuteerde in 2018 met Ziva, een verhaal over een grootschalige fraudezaak. Namens velen is zijn tweede thriller. Het verhaal vervalt in zes delen, voorzien van korte hoofdstukken. Ieder deel volgt een andere CEO, overwegend witte mannen met miljarden dollars op hun bankrekening. Ze bezoeken paardenraces, genieten van vrouwen en dure auto’s, verzamelen kunst, jagen op beren en komen tot rust in riante villa’s. Totdat enkele indirecte slachtoffers van de kredietcrisis hun ogenschijnlijk perfecte levens bruut overhoop gooien. Het resultaat is een thriller vol fictieve wraakacties die zeer realistisch in elkaar zit. Winkel schrijft meeslepend over gijzelingsacties, vergelding, politieverhoren en forensisch onderzoek en weet de lezer op de juiste momenten brokjes informatie te geven of te weerhouden. Ondanks de omvang van het boek, de hoeveelheid personages en de onopgeloste zaken die zich gaandeweg opstapelen, houdt de auteur overzicht en ontspoort het verhaal niet door details. Winkel besteedt aandacht aan de complexe mechanismen achter de kredietcrisis, waardoor deze financiële ramp een solide inbedding vormt van de thriller – die ook zonder al te veel economische kennis goed te begrijpen is.
Als lezer volg je de gebeurtenissen vanuit vogelperspectief waardoor je meer weet dan de personages. Hoewel de aanpak van de zogenoemde ‘treinmoordenaars’ steeds nagenoeg hetzelfde is, boet Namens velen niet in aan spanning. De wrede consequentie van hun ‘missie namens velen’ wordt levendig beschreven en van gruwelijke details voorzien: ‘Beiden keken omhoog naar het lichaam dat vrijwel volledig omwikkeld was met duct tape maar waarvan het hoofd ontbrak. Uit de plek waar het hoofd had gezeten druppelde nog bloed.’ Tijdens de revanche legt Winkel de nadruk op de doodsangst van de slachtoffers: ‘Hij keek over de rails naar de enigszins mistige horizon en zag flikkerende lichten opdoemen. Klappertandend als een ooievaar voelde hij warme urine langs zijn dijbenen vloeien.’ Door die angst te beschrijven en voelbaar te maken, krijg je zelfs met de meest meedogenloze CEO in de laatste minuten van zijn leven toch wat medelijden.
Door de zes treinmoorden heen, weeft zich de verhaallijn van de Nederlandse Leo Klokman en zijn Amerikaanse vrouw Amy. Voor zijn programma CrimeXplorers volgen Leo en zijn team het spoor van de treinmoordenaars. Naast het officiële politieonderzoek, voert Leo een onafhankelijk onderzoek uit naar de identiteit en de werkwijze van de daders. Dit leidt tot verrassende onthullingen over de handelingen van de treinmoordenaars, de inkervingen die ze op de lichamen van hun slachtoffers achterlaten en hun motieven. Winkel bouwt gestaag toe naar een apotheose en geeft de daders eveneens hun eigen ingrijpende, maar overtuigende achtergrondverhaal. De uiteindelijke ontknoping voelt door de zorgvuldige opbouw enigszins voorspelbaar en gehaast, al komen de verhaallijnen wel mooi samen. Voor lezers die gruwelijke details en vuistdikke boeken niet schuwen, vormt Namens velen een meeslepende thriller – één die waargebeurde feiten moeiteloos afwisselt met fictieve elementen.
Deze recensie verscheen eerst op www.elineschrijfthier.nl
Winkel debuteerde in 2018 met Ziva, een verhaal over een grootschalige fraudezaak. Namens velen is zijn tweede thriller. Het verhaal vervalt in zes delen, voorzien van korte hoofdstukken. Ieder deel volgt een andere CEO, overwegend witte mannen met miljarden dollars op hun bankrekening. Ze bezoeken paardenraces, genieten van vrouwen en dure auto’s, verzamelen kunst, jagen op beren en komen tot rust in riante villa’s. Totdat enkele indirecte slachtoffers van de kredietcrisis hun ogenschijnlijk perfecte levens bruut overhoop gooien. Het resultaat is een thriller vol fictieve wraakacties die zeer realistisch in elkaar zit. Winkel schrijft meeslepend over gijzelingsacties, vergelding, politieverhoren en forensisch onderzoek en weet de lezer op de juiste momenten brokjes informatie te geven of te weerhouden. Ondanks de omvang van het boek, de hoeveelheid personages en de onopgeloste zaken die zich gaandeweg opstapelen, houdt de auteur overzicht en ontspoort het verhaal niet door details. Winkel besteedt aandacht aan de complexe mechanismen achter de kredietcrisis, waardoor deze financiële ramp een solide inbedding vormt van de thriller – die ook zonder al te veel economische kennis goed te begrijpen is.
Als lezer volg je de gebeurtenissen vanuit vogelperspectief waardoor je meer weet dan de personages. Hoewel de aanpak van de zogenoemde ‘treinmoordenaars’ steeds nagenoeg hetzelfde is, boet Namens velen niet in aan spanning. De wrede consequentie van hun ‘missie namens velen’ wordt levendig beschreven en van gruwelijke details voorzien: ‘Beiden keken omhoog naar het lichaam dat vrijwel volledig omwikkeld was met duct tape maar waarvan het hoofd ontbrak. Uit de plek waar het hoofd had gezeten druppelde nog bloed.’ Tijdens de revanche legt Winkel de nadruk op de doodsangst van de slachtoffers: ‘Hij keek over de rails naar de enigszins mistige horizon en zag flikkerende lichten opdoemen. Klappertandend als een ooievaar voelde hij warme urine langs zijn dijbenen vloeien.’ Door die angst te beschrijven en voelbaar te maken, krijg je zelfs met de meest meedogenloze CEO in de laatste minuten van zijn leven toch wat medelijden.
Door de zes treinmoorden heen, weeft zich de verhaallijn van de Nederlandse Leo Klokman en zijn Amerikaanse vrouw Amy. Voor zijn programma CrimeXplorers volgen Leo en zijn team het spoor van de treinmoordenaars. Naast het officiële politieonderzoek, voert Leo een onafhankelijk onderzoek uit naar de identiteit en de werkwijze van de daders. Dit leidt tot verrassende onthullingen over de handelingen van de treinmoordenaars, de inkervingen die ze op de lichamen van hun slachtoffers achterlaten en hun motieven. Winkel bouwt gestaag toe naar een apotheose en geeft de daders eveneens hun eigen ingrijpende, maar overtuigende achtergrondverhaal. De uiteindelijke ontknoping voelt door de zorgvuldige opbouw enigszins voorspelbaar en gehaast, al komen de verhaallijnen wel mooi samen. Voor lezers die gruwelijke details en vuistdikke boeken niet schuwen, vormt Namens velen een meeslepende thriller – één die waargebeurde feiten moeiteloos afwisselt met fictieve elementen.
Deze recensie verscheen eerst op www.elineschrijfthier.nl
1
Reageer op deze recensie
