Spannend, duister, vlot en luguber...

Yes! Marion Pauw is terug met een nieuwe thriller.
Waar gaat het boek over? Marianne is opstandig en haar haar ouders, school, de maatschappij: Marianne haat eigenlijk alles. Ze ontmoet de ietwat oudere Berend, loopt weg van huis en gaat met Berend samenwonen op het onbewoonde Vogeleiland. Ze leven een prima, simpel bestaan totdat Marianne zwanger blijkt te zijn. Op het punt van bevallen raakt Marianne in paniek en wil ze terug naar de bewoonde wereld. Berend realiseert zich dat terugkeren naar de bewoonde wereld niet mogelijk is en vanaf dat moment wordt Marianne zijn gevangene.

De zus van Marianne, Nicole, kampt nog altijd met het trauma van de verdwijning van haar zus. Nicole laat alles achter zich en verhuisd naar Spanje. Echter kan Nicole in Spanje ook niet aan het verleden ontsnappen. Een bijzondere verschijning doet de hoop dat haar zus nog leeft oplaaien en leidt haar naar het onbewoonde Vogeleiland.

Het verhaal wordt vanuit verschillende personages en perspectieven geschreven. De schrijfstijl is vlot en het verhaal is makkelijk te lezen. De hoofdstukken per personage vind ik steeds net lang genoeg waardoor nieuwsgierigheid wordt gewekt. Continue stel je jezelf als lezer de vraag: hoe zal het de andere personages vergaan?

Het verhaal wordt steeds spannender, onheilspellend…Hoop, spanning, vrees, verdriet: alle emoties passeren de revue in dit boek van Marion Pauw. Het enige wat je nog wil is dat de waarheid boven water komt.

Het boek telt ongeveer 270 pagina’s, maar omdat de nieuwsgierigheid gewekt wordt is het boek vrij snel uit. De kaft vind ik precies bij het verhaal van het boek passen: duister en spannend. Je ziet er het ‘vogeleiland’ ook echt in naarmate het verhaal vordert.

Conclusie: ik ben erg dankbaar dit ik deel mocht nemen aan de #hebbanbuzz met dit boek.
Het boek is spannend en duister maar denk vooral niet te veel na over hoe bepaalde hoofdpersonen in elkaar zitten. Uiteindelijk komt het boek dan ook tot een macaber en heftig einde.

Eerlijk is eerlijk: ik heb mij tijdens het verhaal vaak afgevraagd hoe iemand dit verzonnen krijgt? Of bestaan er echt zulke krankzinnige mensen? Wat een luguber verhaal.