Recensie Bitterzoet

Let op! Deze review bevat milde spoilers!

Er zijn twee verschillende covers voor deze boeken. Onlangs is de serie opnieuw uitgegeven met nieuwe covers en die vind ik erg mooi en kleurrijk. Het past een stuk beter bij de serie dan de covers met de personen erop.

Ik had al wel eens eerder iets van Jennifer L. Armentrout gelezen. De eerste twee delen van haar Lux serie heb ik gelezen en waar ik erg fan was van deel 1, vond ik deel 2 zo’n domper dat ik met de serie stopte. Zonder de flaptekst echt te hebben gelezen begon ik aan dit boek, omdat YA/NA fantasy bij mij eigenlijk altijd wel goed valt. Het is mijn go to genre en vaak kunnen die boeken me ook bekoren, maar of dat bij Bitterzoet ook zo was?

Het verhaal begint met een introductie van de hoofdpersoon, samen met een vreemd stuk infodump. Er komt meteen een hoop op de lezer af, maar na het eerste hoofdstuk wordt dit wel wat minder. In hoofdstuk 2 begint meteen het verhaal en dit wordt op een record tempo afgewerkt.

Jasmine heeft 7 dagen om te beslissen of ze met Dez wilt trouwen, die ineens weer op de stoep staat na jaren spoorloos te zijn geweest. Om te zien hoeveel hij haar waard vind verzint ze uitdagingen voor hun allebei en dit loopt niet altijd goed af. Ook niet alle uitdagingen worden voldaan en dit vond ik best teleurstellend.

Hoewel het boek vlot geschreven is, maakt dat in mijn ogen niet op voor het gebrek aan worldbuilding. We krijgen hier en daar een beetje informatie over de wachterwereld en de relatie met de demonen, maar het is heel minimaal. De hoofdlijn van het verhaal is toch de relatie tussen Dez en Jasmine en hoe ze weer naar elkaar toe zouden moeten groeien. Alleen groeien ze niet echt naar elkaar. Vanaf het moment dat Dez in beeld is zit Jasmine bewijze van spreken aan hem geplakt, dus veel groei is er dan niet.

Ook had ik tijdens het lezen constant het gevoel dat er hints in zaten, die waren bedoeld voor mensen die deel 1 tot 3 al hadden gelezen. Er werd veel licht geschenen op een bijpersonage, die vermoedelijk de hoofdrol speelt in de trilogie. Er waren hier en daar wat kleine dingen, die vreemd precies aanvoelde en waarschijnlijk dus hints zijn voor de fans. Toch wordt dit boek aangeprezen als 0,5, maar naar mijn mening is dit boek niet geschikt om de serie mee te beginnen. Het leest niet natuurlijk.

Ik kon me helaas ook niet zo goed inleven in de personages. Vaak zeiden ze dingen, die ik ronduit dom vond. Waarschijnlijk zou dat voor wat humor moeten zorgen, maar het kwam op in mijn mening ongepaste momenten. Zoals vlak na een aanval. De keuzes van de hoofdpersoon waren ook niet bepaald de mijne en ik vond dat ze door het boek heen ook geen groei maakte. Aan het begin van het boek wordt een lijntje gelegd waar ze zichzelf mee zou kunnen bewijzen en onderscheiden, alleen doet ze dit niet. Ik denk dat dit ook komt omdat het boek gewoon te kort is. Het verhaal is in 100 bladzijden geperst en daardoor blijven er veel kansen onbenut.

Al met al is het waarschijnlijk een leuk boek voor fans van de trilogie, die het verhaal achter Jasmine en Dez willen lezen. In de trilogie spelen ze waarschijnlijk een kleinere rol. Ik heb het vermoeden dat het beter is om de serie te beginnen met deel 1, Witheet. Dat is ook het volgende boek op mijn lijstje en ik hoop dat we daar wel de worldbuilding en diepgang zien, die Bitterzoet mist.

Bitterzoet krijgt van mij 2/5 sterren en ik beveel hem niet aan om The Dark Elements serie mee te beginnen.