Ultieme overlevingsdrang

De boekenblog Samenlezenisleuker plaatste enige tijd geleden een recensentenoproep voor wie het non-fictie boek ‘De laatste getuige’ zou willen lezen. Uitgeverij Achtbaan stelde de leesexemplaren beschikbaar mist je recensie uiterlijk 15 april online staat.

Ik wist zodra ik hoorde over het verhaal van Wim Aloserij, wat door Frank Krake in dit werk uitgeschreven is, dat ik het moest lezen. Al is het maar om een beter idee te krijgen van wat mijn eigen opa voor leed heeft moeten ondergaan in de tweede wereld oorlog. Daarnaast vind ik het persoonlijk enorm belangrijk dat mensen en de gehele wereld bevolking zich bewust is, wordt en blijft dat oorlog afschuwelijk is. Oorlog kan nooit een goed doel dienen en kan nooit de oplossing zijn. Toch is het nog altijd veel te veel gaande in de wereld en een constant aanwezige dreiging. Ik heb met eigen ogen gezien wat voor schade het bij mijn opa heeft aangericht, hoe hij zijn hele leven de loodzware last op zijn schouders droeg en hoe hij nauwelijks kon praten over wat er allemaal gebeurd is. Ook andere ouderen die ik dankzij mijn werk tegenkom dragen nog altijd de littekens van de tweede wereld oorlog.

Zodra je het verhaal van Wim gaat lezen dringt van begin tot eind tot diep in je ziel door. Dat iemand, een mens van vlees en bloed, zulke gruwelijkheden heeft kunnen ondergaan en dat heeft overleeft is een wonder. Het toont absoluut de onmetelijke kracht van de innerlijke mens. Daarentegen laat het boek ook zien hoe beestachtig mensen kunnen zijn, hoe zij alles kunnen doen als zij denken dat het gerechtigd is. Bepaalde elementen in het verhaal zijn letterlijk misselijkmakend en dan te bedenken dat het geen verhaal is, maar realiteit is geweest voor Wim. Toch is in alles de strijd om te overleven te voelen, de constante hoop dat het beter wordt. Zijn vechtlust wordt op een prachtige manier beschreven door Frank, die zijn bewoording zo heeft gekozen dat het een mengeling is van het daadwerkelijk verhaal van Wim maar ook de geschiedkundige feiten ruim aanbod komen. Het geheel wordt ondersteund door foto’s en documentatie afbeelding die nu na zoveel jaren nog de verschrikkingen laten zien van de oorlog.

Het boek laat je niet meer los als je eenmaal begonnen bent met lezen. Ik heb het naderhand echt moeten laten bezinken eer ik deze recensie kon schrijven. Het raakte mij zo ontzettend en de kleine stukjes die mijn opa mij verteld heeft tijdens zijn leven kan ik nu beter plaatsten. Het breekt nog altijd mijn hart dat dit gebeurd is en nog steeds op grote schaal over de gehele wereld gebeurd. Ik kan en wil niet begrijpen hoe de zucht naar oorlog ontstaat. Uiteraard is het Utopia om te wensen dat mensen alleen maar vredelievend met elkaar omgaan maar laten we het alsjeblieft met zijn alle proberen? Elke dag en nacht opnieuw. Zoals Lenny Kravitz ooit zong; ‘Let love rule’!

Ik geef dit boek de volle 5 sterren en als het kon meer. Het is voor mij enigszins raar om een beoordeling aan dit boek te hangen maar dat hoort er nu eenmaal bij in de recensentenwereld.

Spanning: 8
Plot: 10
Leesplezier: 6
Schrijfstijl: 10
Originaliteit: 8
Psychologie: 10