Verhalenbundel om lekker van te griezelen

Toen J. Sharpe mij vroeg of ik mee wilde doen aan de blogtour rondom de verhalenbundel ‘Donkere Herinneringen’ kon ik uiteraard geen nee zeggen. Ondertussen staan er al behoorlijk wat titels van zijn hand te stralen in mijn boekenkast en ook al heb ik zeker nog niet alles gelezen behoren een paar van zijn boeken die ik wel gelezen heb tot mijn absolute favorieten.

Het grappige was dat ik ergens aan het begin van de zomer al de aanvraag kreeg en mijn blogtour data pas gepland werd voor 4 november. Dit was ook te doen om mijn behoorlijk hoge recensie-exemplaren stapel en de daarbij behorende deadlines. Maar goed, het mocht de pret niet drukken en mocht het nog niet duidelijk zijn, nu is het dan eindelijk zover ;)

Een verhalenbundel vind ik vaak prettig lezen doordat het allemaal afzonderlijke verhalen zijn en je daardoor een grote afwisseling hebt in gebeurtenissen, vaak ook in het bijbehorende genre en type verhaal. Want ook juist in deze bundel betreft het niet maar één soort verhaal maar is er een grote diversiteit.

‘Donkere herinneringen’ is een bundel die bestaat uit oudere en nieuwere verhalen van J. Sharpe. Met oudere bedoel ik eerder gepubliceerde werken. Hierdoor staan er ook verhalen in die ik dus al eerder gelezen heb. Dit vond ik persoonlijk wel jammer want ik had liefst allemaal, voor mij, nieuwe verhalen gelezen. Toch is het wel een mooi overzicht van wat de schrijver allemaal in zijn portfolio heeft en het etaleert zijn schrijftalent van alle kanten.

Sharpe is een meester in het onderhuidse kippenvel gevoel creëren, een gevoel wat ik vroeger als kind zijnde altijd al opzocht in boeken en toen dan ook volop genoot van de boekenseries ‘Kippenvel’ en ‘Fearstreet’. Die laatst genoemde series zijn dan ook waarmee ik J. Sharpe zijn schrijfstijl vergelijk. De schrijfstijl die bestaat uit vloeiende, gemakkelijk leesbare bewoording en soepel gevormde zinnen en je tegelijkertijd laat griezelen. Dit is wat ‘Donkere Herinneringen’ voor mij zeer aangenaam “leesvoer” maakt.

“Mijn spieren voelden aan alsof ze vastgeroest zaten onder mijn huid; zwaar en massief.”

Het bijzondere aan deze bundel vind ik dat elk verhaal ingeleid wordt met een kort voorafje, zoals de schrijver het zelf noemt. Uit die voorafjes blijkt dat niet alles zo fictief is als ik van te voren dacht en zo leer je toch weer een andere kant van de schrijver kennen.

“De kamer was versierd met slingers en ballonnen en overal stonden stoelen.”

‘Wisseling’ is achteraf gezien denk ik mijn favoriete verhaal uit het boek. Waarom? Gewoon omdat ik mij heel goed voor kan stellen dat vluchtgedrag het enige is wat je soms op de been houdt. Daarnaast vind ik ‘Mijn laatste dag’ tof omdat het een onderwerp en uitkomst betreft die ik zelf vaak in gedachte heb bij het horen van bepaalde Amerikaanse praktijken. Dat zeg ik op die manier om het verhaal niet verklappen. En zal ‘Donkere herinneringen’ mij ook nog lang bijblijven in gedachte. Zo heeft ieder verhaal afzonderlijke een welverdiende plek in de bundel.

“Maar soms is het leven zoals het is, en dat geldt niet anders voor de dood.”

Het is een fijne bundel om lekker te griezelen en te genieten van angstaanjagende ideeën tijdens de donkere wintermaanden.

Lieve leesgroet, Elsa.