Realistisch stukje fictie

Ik mocht weer een keer meedoen aan een leesclub van Thrillzone.nl. Deze keer betrof het ‘Het negende gebod’ van Chris Houtman, een thriller uitgeven door Karakter Uitgevers. Het is altijd enorm leuk en verrassend om te zien wat Thrillzone voor boeken aangeboden krijgt voor de leesclubs, ondanks dat het doorgaans het thrillergenre betreft is er toch altijd een diversiteit in het soort thriller. De reden waarom ik mij opgaf om mee te doen aan deze leesclub was vooral omdat ik na het lezen van de samenvatting over dit boek een Dan Browns ‘Da Vinci Code’ gevoel kreeg en laat ik nou net dol zijn op dat boek.

In dit tweede boek van Chris Houtman gaat het om meerdere factoren. Het begint met de duistere verkoop van een tekst uit de oud Romeinse tijd. De tijd waarin ook het Christendom op begon te komen. Hierdoor zijn er diverse partijen, waaronder de Rooms-Katholieke kerk, die meer dan gezonde interesse hebben in deze tekst en die koste wat het kost het in handen willen krijgen. Ook komen we Esther van Baerle al gauw tegen, een scenarioschrijfster die betrokken raakt bij een internationaal filmproject. Dit film project is van nogal feministische aard en of de kerk daar zo blij mee is, is de grote vraag. Wat heeft dit alles met elkaar te maken? Waarom alles zo geheimzinnig en is Esther nog wel veilig?

Al gauw ontdek je tijdens het lezen dat alles in dit verhaal met elkaar verbonden is op een ingenieuze wijze. Het verhaal bestaat uit diverse lagen en invalshoeken die je meerdere malen aan het twijfelen brengen of je eigenlijk wel fictie aan het lezen bent. Het realisme wordt verhoogd doordat er feitelijke gebeurtenissen worden benoemd uit de huidige tijd en het verleden. Zo wordt bijvoorbeeld het boek van Dan Brown letterlijk genoemd, bestaande culturele locaties en ook de huidige president van Amerika wordt een aantal maal genoemd. Dit laatste ook om de betreurenswaardige kijk op “de vrouw” in de hedendaagse maatschappij nog maar eens te benadrukken. De schrijfstijl leest prettig qua woordgebruik, verloopt soepel en voor mij zonder haperingen. Het verhaal had niet overal evenveel vaart en soms kreeg ik het gevoel dat het geheel even inzakte. Toch bleef het verhaal mij boeien en heb ik het met veel plezier gelezen. De diverse karakters zijn wellicht niet enorm diepgaand en uitgewerkt in hun psychologie. Maar stuk voor stuk ontwikkelen de hoofdkarakters zich wel verder in wie ze zijn. Zij hebben herkenbare eigenschappen waardoor je je als lezer zijnde met hen verbonden voelt. Dit boek vind ik in zijn geheel een origineel en gedurfd geschreven verhaal. Het werpt tenslotte een behoorlijk kritisch licht op de Rooms-Katholieke kerk, diens aanhangers en diens geschiedenis. Ook de plek van “de vrouw” door de tijd heen wordt behoorlijk aan de kaak gesteld. Wat mij nog meer opviel aan dit boek is dat het soms ook aanvoelde als een filmscenario, grappig aangezien het deels over het maken van een film gaat en Houtman zelf scenarioschrijver was. Oftewel zou hiervan in de toekomst wellicht een verfilming het levenslicht zien?

Ik geef dit boek 4 sterren.

Spanning: 7
Plot: 8
Leesplezier: 8
Schrijfstijl: 7
Originaliteit: 8
Psychologie: 6