Vlotte, luguber vermakelijke thriller

Zo af en toe vind ik het heel leuk om mee te doen aan de leesclubs van Thrillzone. En dan uiteraard met name als er een titel voorbij komt die mij aanspreekt. Dit was nu het geval met ‘Meester Dood’, een thriller geschreven door het schrijversduo Maes & Wade. Hun eerdere titel ‘Pan’ is behoorlijk populair in de leeswereld maar is aan mij voorbij gegaan. Gevalletje van te druk, te weinig tijd, teveel boeken die ik graag wil lezen enzovoort. Dus toen de uitnodiging voor de leesclub ‘Meester Dood’ binnenkwam en ik even wat ruimte had om mee te doen dacht ik laat ik mij inschrijven en kijken hoe dit boek mij bevalt.

De cover vond ik er gelijk tof uitzien toen ik het boek ontving. Het enige wat het beeld op de kaft enigszins verstoort is het rood gekleurde vakje links bovenin. Hierin staat “van de bestsellerauteur van de dagboeken van Sara”. Nu denk ik hartstikke leuk maar dit staat ook op de achterzijde vermeld en het boek is door twee schrijvers geschreven. Maar goed ieder zijn smaak en ik snap dat dit wellicht verkoop bevorderend is. Waarom ik dit nu specifiek zo zonde vind is dat je op de cover een afbeelding ziet van een beschadigt, bloederig zakhorloge en op de achtergrond diverse tandwielen ziet. Het is een donkere, ietwat duistere cover waarbij de titel, schrijversnamen en uitgeverij in zuiver wit zijn opgedrukt. Het rode vlakje past op geen enkele manier bij het geheel. Maar zoals ik al zei smaken verschillen.

Het inhoudelijke verhaal leest gelijk vanaf de eerste pagina gemakkelijk weg. Soms wat te gemakkelijk vind ik echter, waardoor het hier en daar wat te kort door de bocht gaat. Op sommige plekken wordt het hierdoor voorspelbaar voor mij. Persoonlijk vind ik dat er te oppervlakkig wordt ingegaan op de personages en dan met name had het hoofdpersonage sterker neergezet kunnen worden. Want eerlijk gezegd was het mij nu enigszins onduidelijk wie nu het daadwerkelijke en belangrijkste hoofdkarakter is in dit verhaal. Door deze lichte verwarring was het voor mij lastiger om volledig mee te leven met de heftige gebeurtenissen die plaatsvinden en die vooral betrekking hebben op wetsdokter Tom. Misschien is dit in mijn geval te verklaren doordat ik ‘Pan’ niet gelezen heb. In dit verhaal wordt namelijk soms terug gerefereerd aan ingrijpende gebeurtenissen die Tom Beckx hebben gevormd tot wie hij nu is.

Nu vraag je je misschien af waarom ik dan zo warrig ben over wie het hoofdpersonage is maar ook het rechercheurs duo Alexandra & Raoul spelen een belangrijke rol in dit verhaal. En ook bij hen lees je soms over hun achtergrond en eerdere ervaringen. Dus zij hadden net zo goed hoofdpersonages kunnen zijn. Wellicht is dit ook het geval en zijn zij alle drie hoofdkarakters maar dan had er meer aandacht aan karakterbouw besteed kunnen worden denk ik.

Uiteindelijk vond ik het zeker wel een vermakelijk verhaal alleen zet het mij niet per se aan tot het lang onthouden van dit boek. Ik ben ook minder geneigd om het voorgaande ‘Pan’ te lezen of de hierop volgende verhalen van Maes & Wade. Dit is puur mijn smaak op dit moment maar kan zomaar weer veranderen in de toekomst. Want het lezen van boek en hoe het bevalt is toch ook altijd nog heel erg afhankelijk van mijn gevoel en gemoedstoestand op dat moment.