Fantastisch vervolg en ik wil weer meer!!!

Door het lezen van het eerste deel ‘Schaduw van de Vos’ was ik gelijk verknocht aan het avontuur van Yumeko en haar mede reizigers! Dankzij Harper Collins kreeg ik gelukkig het tweede deel ‘Ziel van het zwaard’ als recensie-exemplaar en nu is het weer wachten op het vervolg. Maar laat ik eerst met jullie delen waarom ik ook na het lezen van deel twee nog steeds verslingerd ben aan dit omvangrijke, bijzonder mooie avontuur.
Allereerst is de schrijfstijl van Julie Kagawa heerlijk om te lezen. Voor mij zit het zo goed in elkaar qua bewoording, locatie beschrijvingen en karakter keuzes. Het klopt gewoon en leest moeiteloos weg. Voor ik het wist sloeg ik het boek weer dicht.

“De nacht was inktzwart, zijn doorweekte kleren waren ijskoud, en hij kon zichzelf nauwelijks horen boven het geloei van de wind en het brullen van de zee.”

De hoofdstukken nummering met ondertitels vind ik een fijne, overzichtelijke onderverdeling geven in het boek. Ook is er, net als in het eerste deel, een verklarende Japanse woordenlijst achterin te vinden. Ik vind het zelf vooral leuk om die lijst, als ik het verhaal uit heb, nog eens te bekijken en op die manier de Japanse woorden nogmaals met directe betekenis te lezen en te leren. Op de één of andere manier blijft het bij mij dan beter hangen en beleef ik er nog meer plezier aan.

“Ik ben in Yume-no-Sekai geweest, het rijk van de dromen, en ik zag…”

De personages zijn ieder even zo boeiend en zo wonderlijk verschillend dat het de creativiteit van de schrijfster uitstekend naar voren brengt als je het mij vraagt. Net als het gehele avontuur zijn ze spannend, griezelig zo nu en dan, bizar, magisch, dierlijk en toch ook weer realistisch door de bijkomende emoties die zij beleven ten gevolgen van wat ze meemaken.

“Geschrokken keek ik op en ik zag een paar groene ogen vanaf een tak naar me staren.”

De omgeving en alle locaties in het verhaal spreken tot de verbeelding en worden door de schrijfster, voor mij in ieder geval, gemakkelijk visueel voorstelbaar. Die visuele voorstelling verhoogd bij mij altijd het leesplezier en trekt mij nog dieper in het verhaal wat ik opdat moment aan het lezen ben.

“Hoewel het kasteel overal werd verlicht door lantaarns en kaarsen, voelde het donker en mistroostig. Achter elke hoek wachtten schaduwen, en de muren leken verborgen ogen te hebben.”

Er is afwisseling in vanuit welk karakter je het verhaal leest. Hierdoor lees je verschillende kanten van hetzelfde avontuur maar ook andere belevenissen die toch weer helemaal passen in het geheel en uiteindelijk samenkomen daar waar nodig.

“Hoelang doolde ik hier al rond? Het was de bedoeling dat ik ergens op joeg… maar ik wist niet meer wat.”

Ik hoop dat ik niet al te lang hoef te wachten op deel drie, ook al heb ik nog genoeg andere prachtige boeken te lezen uiteraard… Tenslotte ben en blijf ik een enorme boekenwurm. Toch heeft juist dit verhaal mij vanaf het allereerste moment gegrepen, niet meer los gelaten, indruk gemaakt en wil ik gewoon dolgraag weten hoe het verder gaat!

Lieve leesgroet, Elsa.