Inspiratie en wijsheid verpakt in een roman met onderhuidse emoties

Tussentijd is een roman die in een korte tijdspanne toont wanneer het er echt op aankomt wat belangrijk is. Op dat ogenblik lijkt de tijd stil te staan, worden muren neergehaald en ervaren mensen vaak bewust of onbewust verborgen gevoelens.

Wanneer Damon ontdekt dat zijn weggelopen broer Paul terminaal ziek is, besluit de ambitieuze zakenman toch op zoek te gaan naar hem. Paul blijkt op een idyllisch eiland in Frans- Polynesië te wonen en is ondanks dat hij stervende is erg gelukkig. Hij leeft hier vrij met de liefde van zijn leven en geniet van kleine dingen. Als de twee broers elkaar terug ontmoeten tellen de verloren jaren niet meer. Hoe kort hun tijd samen ook is, het is nu dat ze elkaar toch nog wat wijze lessen te vertellen hebben. Het lijkt alsof het vooral Paul is die Damon leert om voor vrijheid, creativiteit en in het moment leven te kiezen maar ook Paul leert van Damon wat verantwoordelijkheid en broederliefde betekent. In alle rust begint Damon ook na te denken over hoe hij is als geliefde en hoe hij zijn werk en materiële zaken als geluk ziet.

Deze roman zegt veel niet en lijkt niet diepgravend, maar toch zit er heel veel emotie verborgen tussen de zinnen. Uit ervaring weet ik dat wanneer je wereld ineens overkop gaat er vaak weinig tijd is om te reflecteren. Misschien is het door wat ik zelf pas meemaakte, maar net doordat het boek niet oneindig analyseert en veel aan je eigen voorstelling en verbeelding overlaat, raakt het.

Tussentijd is niet volgepropt met gevoel, maar deze afstandelijke aanpak en de levenswijsheid die de auteur deelt op een toegankelijke manier doet de roman en de karakters toch leven.

Naast het verhaal van Paul had ik graag nog meer gelezen over de ervaringen van de andere personages in en na deze verdrietige tijd. Misschien is Tussentijd wel geschreven als aanzet om over moeilijke dingen te praten en dan is deze roman ondanks enkele minpuntjes toch geslaagd. De wijze lessen, die we inderdaad vaak wel weten, maar vaak door stress, zorgen of prestatiedrang vergeten, zijn mooi en waar en na dit boek gaan we ze hopelijk onthouden en toepassen.

Eigenlijk is het nu uitkijken naar een tweede deel om alle onbeantwoorde vragen over de verschillende personages misschien toch te weten te komen.

Tussentijd is een wake-up call om nu te leven, je lot te aanvaarden en dankbaar te zijn voor alles wat op je pad komt.

***en halve ster