Gwendy's knoppenkist, een novelle die er mag zijn.

Een novelle in plaats van een klepper van een boek, je zou het van the King niet meteen verwachten. Het verhaal situeert zich in Castle Rock, een klein stadje, dat je – mits een knap uithoudingsvermogen – ook via trappen, beter gekend als ‘Suicide Stairs’, kan bereiken. Het is precies daar dat de 12-jarige Gwendy – zij gebruikt die ‘stairs’ voornamelijk om haar gewicht op peil te houden – in contact komt met een man, gekleed in het zwart én met een zwarte bolhoed. Je leest al vrij vroeg in het verhaal: ‘Later zal Gwendy nachtmerries over dat hoedje hebben.’ Een knappe cliffhanger.
Gwendy die begrijpelijkerwijze die man met bolhoed wat op afstand houdt, krijgt van hem een houten knoppenkist. Eentje met in het totaal acht knoppen en twee hendeltjes, en aan de voorkant een gleuf. Ze krijgt er meteen een waarschuwing bij om vooral de zwarte knop niet te gebruiken. ‘Nu ja,’ schrijft S.K., ‘alle knoppen jagen haar angst aan, maar de zwarte is als een grote, donkere moedervlek; ontsierend en mogelijk kankergevoelig.’ Mooi omschreven. Ze krijgt ook nog een oproep van de man met de bolhoed, om er met niemand over te praten. Maar vervolgt S.K.: ‘… een geheim hebben is lastig, misschien wel het lastigste wat er bestaat.’
Gwendy kan niet voorkomen dat het kistje haar leven in een vervelende houdgreep vasthoudt. Voor de lezer blijft het tot aan het einde een open vraag, of dit kistje nu een toffe attentie is of een gesel wordt.
Doorheen het boek zijn er ook enkele mooie tekeningen geweven. Prachtig als tekening op zich, voor mij als lezer eigenlijk overbodig, meer zelfs, wat storend. Ik wil tijdens het lezen zelf wel bepalen hoe mijn ‘film’ (foto) er uit moet zien.
Ik noem mijzelf zeker geen S.K.-kenner – heb er maar een paar gelezen – maar ik verwachtte meer spanning en griezel- of horrorelementen. Niet dat deze novelle tegenviel, ik bleef nieuwsgierig naar de afloop, wat toch de verdienste is van de auteur. Met andere woorden, Gwendy’s knoppenkist verdient voor mij vier sterren, een aanrader dus.
Zie ook: https://literatuurcreatie.wordpress.com