Lezen in tijden van Netflix.

Ik herinner me niet meer hoe dit boekje – amper 133 bladzijden, maar wat een juweeltje – op mijn leeslijst terechtgekomen is. Die leeslijst zit netjes in de cloud, opgeslagen voor mij, door de plaatselijke bib. Een makkelijke tool om nieuwe ontdekkingen te saven, in de hoop op een later tijdstip enkele van de opgeslagen werken te lezen, te ontdekken en in het beste geval te koesteren. Zo ook dit werkje van Felicitas von Lovenberg, een Duitse journalist, literatuurcriticus en auteur, met medewerking van Jet Steinz, je weet wel, die van Steinz. Gids voor de wereldliteratuur.
Dit boek is geschreven voor zij die gegijzeld worden door hun smartphone, tablet of Ipad, of door hun computer of tv, lees je op de achterflap. Voor zij die er niet toe komen om een gewaagde sprong te nemen in het bad van de wereldliteratuur. Voor mensen die geen tijd meer denken te hebben om boeken te lezen. Vermoedelijk zal deze premisse, tot ergernis van Felicitas?, geen massabekering teweeg brengen. Meer nog, diegenen die dit boek ter hand nemen, zijn zij die aankijken tegen een hoop nog te lezen materiaal, zijn zij die reeds gebeten zijn door de leesmicrobe, zijn zij die automatisch beginnen te kwijlen wanneer ze nog maar in de buurt komen van een boekhandel. Geen erg. Wat de auteur in haar boek uiteenzet is de logica zelve … voor zij die lezen.
‘De voordelen van lezen spreken voor zich,’ schrijft ze onderaan pagina 23. ‘Wie leest is nooit alleen. Lezen vormt, vermaakt en informeert. Het maakt ons empathischer, bevordert onze evenwichtigheid, vergroot onze woordenschat en stimuleert het kritisch denken.’
Verdorie, had ik dit boekje maar op de kop getikt toen ik nog les gaf, maar toen moest het nog geschreven worden. Er worden een hele rist voordelen van lezen opgelijst en het is ook nog prettig om te lezen. Dit fragment is bijvoorbeeld niet te versmaden: ‘Een uitvoerige studie van de universiteit van Yale uit 2016 toonde ondubbelzinnig aan dat mensen die minstens drieénhalf uur per week doorbrengen met het lezen van boeken gemiddeld twee jaar langer leven dan niet-lezers.’
Je zou voor minder een heuse bib uitbouwen, niet? En over zo’n persoonlijke boekenkast, eentje waar de leggers lichtjes doorbuigen door het gewicht van al die schatten, over zo’n persoonlijke bibliotheek is ze zondermeer duidelijk: (…) ‘Toch weet ik: de belangrijkste reden dat ik niet zonder die immer aanzwellende hoeveelheid boeken kan, is een mateloze hebzucht.’ Herkenbaar?
Hoe dan ook, Lezen in tijden van Netflix, is een aanrader. Een tussendoortje voor de verwoede lezer, misschien een eyeopener voor zij die op de wip zitten.