Elk verhaal wordt door zijn voltooing persoonlijk voor me.

En dat is zeker het geval met Bewaar ons en Breng ons samen. Leora, Moses en Jabil voelen voor mij zo echt als familie, net als hun moeiten en overwinningen vertelt de schrijfster in haar woord Van de auteur. Iets wat je als lezer aanvoelt en wat het verhaal aanraakbaar maakt. Je waant je even in een andere wereld, met andere maar toch ook weer vergelijkbare zorgen.
Wat als een elektromagnetische puls in een klap de elektronische infrastructuur van het land plat legt. Leora Ebersole maakt dit mee als ze een vliegtuigje ziet neerstorten in haar mennonietengemeenschap. Een omgeving die de schrijfter als achtergrond heeft, maar waar ze nu niet meer deel vanuit maakt.
Het eerste deel beschrijft de keuzes die Leora en haar gemeenschap moeten maken, om hun eigen levens te beschermen. Omdat ze de enigen in de wijde omgeving zijn die in hun eigen voedsel voorzien, worden ze gedwongen een verbond aan te gaan met de Englischers. Wie kunnen ze helpen en wie moeten ze aan hun lot overlaten. Vooral voor Leora is dat niet makkelijk. Zij heeft een allesoverheersende behoefte om haar omgeving onder controle te houden, zelfs nadat de wereld om haar heen in elkaar is gestort. Zij gelooft dat die controle haar in staat zal stellen om veiligheid te bieden aan haar verweesde gezin. In die periode van het schrijven maakte ook de auteur zo'n struggle for life mee toen haar man geopereerd moest worden aan een hersentumor. Ze beschrijft: "Binnen een paar uur tijd was een van mijn ergste angsten werkelijkheid geworden en ik wist niet hoe ik daarmee om moest gaan".
Ze moeten tenslotte de bergen in vluchten. Waar het ene boek eindigt begint deel 2. Die je niet kan laten liggen, omdat je wilt weten hoe het Leora en Moses, de piloot vergaat. Hier scheiden hun wegen zich. "Je weet nooit hoe moeilijk iets gaat worden totdat het te laat is om van gedachten te veranderen". Moses moet haar laten gaan. Maar 6 maanden later wacht Leora nog steeds op bericht van hem en maakt ze zich steeds grotere zorgen. Heeft hij zijn heldendaad overleefd. In haar gemeenschap vindt ze steun bij voorman Jabil, die Leora voor zicht probeert te winnen. Maar Leora weet niet of ze wel zijn vrouw wil zijn. Van alle kanten neemt de dreiging toe. Leora staat voor een lastige keus: moet ze zelf actie ondernemen of vertrouwen hebben? Van wie kan ze steun verwachten?
Uiteindelijk als de strijd gestreden is kan Moses beamen:"Het leven is beter zo. Als ik moest kiezen tussen teruggaan naar hoe het was in de tijd voor de EMP en doorgaan met wat we nu hebben, dan zou ik altijd hiervoor kiezen. De onzekerheid is wat ieder moment mooi maakt." "Ons mooie normale leven", zegt Leora naast me.