Voor de sterren die ik nog steeds kan zien.

Een verhalenserie is voor een veellezer het ultieme leesplezier. Aangezien Jennifer graag schrijft, omdat ze een overactieve verbeelding heeft, zich snel verveelt, en schrijven de verveling verdrijft, zoals ze in een interview bekend, kom ik aan mijn trekken. De Harbingerserie is daar een goed voorbeeld van. Waar ik pas achter kwam toen ik bijna uitgelezen was in De Dark Elements. Het verhaal is nog niet klaar en heeft een spin-off met nog eens 3 delen. Hierin vervult Trinity een hoofdrol. Ze is de laatste van haar soort met een gave die ze onder controle probeert te houden, omdat ze anders gevaar loopt. Ze is verbonden aan een wachter, haar beschermer, die dagelijks met haar traint om haar weerbaar te maken. "We kunnen er nooit op vertrouwen dat we honderd procent veilig zijn". Maar alles is niet zoals het lijkt. "De wachters accepteerden me weliswaar, maar ze waren ook op hun hoede voor de mens in hun midden". Wachters van een andere clan komen op bezoek, waaronder Zayne, met verontrustende berichten over iets wat zowel wachters als demons dood. Er is een aantrekkingskracht. "Een gevoel van ... vertrouwdheid overviel me, het idee dat dit juist was, dat talloze puzzelstukje opeens op hun plaats vielen". En dan ontrolt zich een verhaal, waarbij je op het puntje van je stoel zit en het amper los kan laten. Trinity een echtgeborene. "Half mens..." "Half engel? "... "Je bent een nefilim". Ze verlaat haar veilige omgeving en wordt geconfronteerd met de blinde vlek in haar ooghoeken. Jennifer heeft haar dezelfde aandoening toegekend als waar ze zelf aan leidt retinitis pigmentosa. En ze bekend aan het eind dat het schrijven van dit boek haar erg zwaar is gevallen. Het geeft het verhaal een extra dimensie, een inlevend vermogen. "Voor jou lezer en voor de sterren, die ik nog steeds kan zien" geeft ze mee aan het boek.
Trinity gaat samen met Zayne het gevaar aan en ontmoet hierbij ook Roth en Layla uit De Dark Elements. In haar strijd is ze tenslotte alleen nog maar storm en woede. om datgene te doen wat ze niet voor mogelijk had gedacht. Maar eindigt in "twee hartslagen in plaats van een. De mijne. De zijne. Samen" ...en nu was Zayne... Hij was mijn beschermer".