actuele thriller

Schokgolf was meteen mijn kennismaking met de schrijver Frank van Zwol. In deze recensie zitten geen spoilers. De cover is veelbelovend met een beeld van afgelegen ruwe natuur waarin je overvallen kunt worden door rook en mist. Het is terug te lezen dat de schrijver zelf een beroepsavonturier is en dat hij een goed beeld heeft bij de natuur in IJsland. Frank heeft een prettige schrijfstijl en heeft een spannend, afwisselend en goed te lezen boek geschreven. Het boek is zo geschreven dat je het voor je ziet gebeuren en dat je de ruwe natuur herkent. De auteur legt linken naar actualiteit en feitelijke achtergrondinformatie, waardoor je het idee krijgt dat het klopt. Het verhaal is vanuit 2 perspectieven geschreven, waarmee 2 verhaallijnen ontstaan die uiteindelijk samen komen.
De ene verhaallijn is geschreven vanuit Tom, een energiek en ondernemende man. Als professioneel fotograaf moet hij undercover voor een opdracht die hij niet kan overzien. Hij komt in spannende en onverwachte situaties terecht, maar gaat steeds vooruit, blijft in actie komen, ook al weet hij van tevoren niet of zijn idee gaat werken. Het is alsof hij in mist verkeert. De andere personen in het boek zijn minder uitgewerkt, waarmee het verrassend wordt als blijkt dat deze juist vriend of vijand blijken te zijn. Zijn relatie met Riga ontwikkelt zich wel tot iets diepers. Het is een prachtig beeld als zij na een koude reis vol ontberingen kunnen ontspannen in een warme IJslandse geiser.
De andere verhaallijn is geschreven vanuit Ahsannullah. Deze man is gedreven en gericht op het voltooien van zijn strijd. In zijn flashbacks is ontwikkeling te zien en herkenbaar hoe het radicaliseringsproces kan lopen. Zijn missie staat bovenaan en iedereen die met hem in contact komt moet daarvoor wijken en/of daaraan meedoen. Hij doet zijn best om mist om hem heen te creëren, plant punctueel maar komt zo onder druk te staan van zijn eigen moeten dat hij af en toe een steekje laat vallen, waardoor hij en zijn daden uiteindelijk op te sporen zijn.
Na de tussenplots en gevonden lijken, mocht de eindontknoping uitgebreider. Of wilde ik als lezer gewoon niet dat het boek “uit” was. Terugkijkend zit de meeste ontwikkeling in de natuur. De trillingen in de gletsjers, vuurspatten en rookwolken vanuit vulkanen. Misschien leverde die dreiging door het hele boek heen de meeste spanning op.