Verhalenbundel vol eenheid

Vroeger als klein meisje keek ik altijd naar The Storyteller. Een Serie waarbij een oude man in een stoel voor de haard met een hond aan zijn voeten vertelde over spannende verhalen. De knusheid van Taverne de Drakenvleugel afgewisseld met de spannende verhalen deed me meteen aan deze serie denken. Ik denk zelfs dat Verhalen uit de Drakenvleugel het prima zal doen als tv serie.

Verhalen uit de Drakenvleugel is een verhalenbundel. Ik had de eer om het verhaal van Eva al te mogen proeflezen en was zo nieuwsgierig naar de rest van het project. Bij de oproep voor de blogtour kon ik dan ook niet anders dan reageren.

Een verhalenbundel lees ik graag om nieuwe auteurs te ontdekken. Meestal zitten er een paar leuke en een paar minder leuke verhalen bij. Bij deze bundel heb ik gewoon 7 nieuwe leuke auteurs ontdekt, Eva is voor mij niet meer nieuw. Het eerste wat me namelijk opviel aan deze bundel is de eenheid. Deze verhalen horen bij elkaar, ze zitten goed in elkaar en ondanks het aantal woorden per verhaal, zijn het mooi afgeronden verhalen. Ook hebben de meeste auteurs weinig of geen schrijfervaring, maar daar is niets van te merken.

De eenheid van de bundel zit hem ook in de leuke tussenstukken in de Taverne die de losse verhalen met elkaar verbinden. Ik zou zo in de Taverne willen zitten.

Drie verhalen staken voor mij net een beetje meer uit. Dat is het verhaal van Eva Linden. De ontwikkeling van manuscript naar verha blijft zo mooi om te zien. Het verhaal van Jelle De Smet, omdat er een mooie boodschap in het verhaal is verwerkt. Als laatste het verhaal van Morgan Blade, omdat Lio zo geweldig is.