Fraai logboek over ‘alles wat groeit en bloeit’

‘Het geduld van de bloemen’ is min of meer een vervolg op ‘Berichten uit de vallei’ (2020), dat zelf weer een soort vervolg was op ‘Andalusisch logboek’, uit 2017. Net als in ‘Berichten uit de vallei’ ligt in Brijs’ nieuwste bundel de nadruk op natuur, milieu en klimaat.

Brijs schrijft met liefde én een behoorlijke kennis van zaken over de natuur, in een onnadrukkelijke, terloopse maar soms poëtische stijl. Over bloemen, zoals de wilde pioenroos, een woekerplant die dagschone heet en allerhande orchideeën - de ‘orchis italica’ bijvoorbeeld, die in het Engels ‘naked man orchid’ wordt genoemd. Zoek maar op op internet.

Hij schrijft gepassioneerd over bomen als de Spaanse zilverspar (pinsapo) of de kurkeik. En over vogels. Over het wel en wee van de boeren- en roodstuitzwaluwen die in nestkasten boven zijn terras nestelen. Over de torenvalken die hij ziet vanuit zijn schrijfhut.

Een fraaie typering geeft Brijs van een plotseling opvliegende wielewaal, een opvallend gele vogel die je desondanks maar moeilijk te zien krijgt: “Het was alsof de zon zijn eigen stralen afvuurde.” En een heremietibis omschrijft hij treffend als een “als heks verklede vogel” en “een Venetiaanse maskerade”.

Mooi is ook een wat langer verslag van een tocht die Brijs maakt met een lokale natuurgids om de Iberische lynx te zoeken (die hij niet vindt) en en passant de Spaanse keizersarend (die hij ook niet vindt), maar waar hij toch van geniet.

Veel aandacht besteedt Brijs, terecht, aan de funeste invloed van de mens op natuur en milieu; niet alleen de klimaatverandering, waardoor het soms erg lang droog blijft en er dan weer in korte tijd grote hoeveelheden neerslag uit de hemel komen vallen, maar ook het rücksichtslos weghalen van ‘onkruid’ tussen de eindeloze rijen aangeplante olijfbomen waardoor erosie ontstaat, en het overvloedige gebruik van water voor de teelt van mango’s en avocado’s, vruchten die in deze streken van nature niet gedijen. Laat daar die vegan hipsters en influencers met hun flat white van haver- of amandelmelk en avocado smoothies maar eens aan denken!

‘Het geduld van de bloemen’ bestaat net als de beide voorgaande boeken zowel uit wat uitgebreidere beschrijvingen van tochten of wandelingen, als uit kortere observaties, notities of dagboekaantekeningen. Net als in ‘Berichten uit de vallei’ richt Brijs zich - zoals hiervoor gemeld - vrijwel uitsluitend op natuur, milieu en klimaat. En hoe mooi beschreven ook, en hoe actueel en urgent dit ook moge zijn, het wordt na verloop van tijd - zelfs voor een natuurliefhebber als ik - toch wat eenzijdig. In ‘Andalusich dagboek’ schreef Brijs naast deze onderwerpen ook veel over de cultuur en historie van zijn nieuwe woonomgeving. Het maakte dat tot een net nóg wat afwisselender en (dus) interessanter boek.