Boeien, maar mist diepgang

Pen en Alice zijn twee Canadese jeugdvriendinnen die in Edinburgh aan de universiteit gaan studeren. Pen heeft een extra reden om voor Edinburgh te kiezen: nu kan ze eindelijk ook de studievriend van haar vader ontmoeten, de beroemde en adellijke schrijver Elliot Lennox, naar wie ze vernoemd werd. Ze heeft al lang het vermoeden dat haar ouders een geheim hebben dat verband houdt met Lennox, en dat dat geheim tot hun scheiding heeft geleid. Pen wordt door Lennox uitgenodigd op zijn landgoed, en terwijl ze hoopt het geheim te ontrafelen, raakt ze steeds nauwer betrokken bij zijn familie.
Alice intussen raakt verwikkeld in een affaire met de charmante, maar getrouwde professor filosofie. Beide jeugdvriendinnen worden zo elk door hun eigen zaken opgeslorpt, dat ze steeds verder uiteen groeien.

De levenscyclus van de gewone octopus is een feelgoodroman, die tegelijk ook spannend is. Je wil gewoon weten wat het geheim van Pens ouders en Lennox is, iets wat je pas helemaal op het einde te weten komt. Het is om die reden moeilijk om het boek opzij te leggen, wat bovendien geholpen wordt door de korte hoofdstukken (‘eentje kan er nog wel bij’) en vlotte schrijfstijl. De verhaallijn rond Alice lijkt er echter wat bijgesleurd en had meer uitwerking mogen krijgen of net helemaal mogen worden weggelaten. Het thema dat dit aanraakt is te groots om louter als bladvulling te dienen. Ook Pens verhaal mist diepgang en is soms erg voorspellend, maar dat is wel wat je van dit type boek verwacht. Wie dus even geen zin heeft in zware thema’s maar zich gewoon lekker wil ontspannen en zijn hoofd leegmaken, vindt in dit boek zeker zijn gading.