Beloftevol, maar teleurstellend

Valerie is een telg uit een bekende modefamilie die op 7-jarige leeftijd haar beide ouders verloor in een brand. Ze werd opgevoed daar haar tante Charly, die vastbesloten was om haar niet hetzelfde gedwongen leven in de mode als haarzelf te laten ondergaan, maar haar haar eigen keuzes te laten maken. Nu is Valerie 36 jaar en een antropologe die veel aanzien geniet. Ze onderzoekt de voodoocultuur, en besluit daarvoor naar Benin te reizen. Daar komt ze in contact met Alex Verlinden. Deze antropoloog van wereldfaam staat erom bekend dat hij zich steeds onderdompelt in de groep of cultuur die hij op dat moment onderzoekt. Ook nu is hij opgenomen in de voodooreligie, en heeft het er zelfs tot koning geschopt. Onder het alias Xena neemt hij zo deel aan de rituelen en gebruiken die eigen zijn aan Voodoo.

Dit boek lijkt beloftevol, een kans om meer te leren over de voodoocultuur die bij ons in het westen vooral bekend is om zijn folterpopjes. Jammer genoeg wordt deze belofte niet ingelost. Het boek blijft steeds op de oppervlakte. Je maakt wel kennis met enkele rituelen, maar wat voodoo precies inhoudt, waar het voor staat, kom je niet te weten. De oppervlakkigheid uit zich ook in de verschillende verhaallijnen. Centraal komt uiteindelijk de relatie tussen Valérie en Alex te staan, die ondanks hun beperkte ontmoetingen, meteen de wereld aan elkaar beloven. Soulmates bestaan vast en zeker, maar de blinde verliefdheid van Valérie is zo onrealistisch dat zelfs een verliefde puber zich niet zo zou gedragen. Het dramatische einde is hier het hoogtepunt van
Ook de gespletenheid van Alex/Xela/De Almacht is karikaturaal voorgesteld, met de 3 persoonlijkheden die tegen elkaar spreken en zelfs bevelen opdragen alsof het 3 verschillende personen zijn. Het is de typische karikatuur van een persoon met een dissociatieve persoonlijkheidsstoornis.
Op het einde wordt dan toch een kort hoofdstuk gewijd aan de achtergrond van Valerie, en krijgen we zo een beter beeld van haar innerlijke leefwereld. Dit voelt echter vooral als een laattijdig toevoeging aan het verhaal vanuit het besef dat er iets moest gedaan worden om het boek geloofwaardiger te maken. Helaas is dit ruimschoots onvoldoende om goed te maken wat ervoor verkeerd liep.