Hoezo, bestseller?

In ‘Drie vrouwen, vier levens’ zijn de drie vrouwen uit de titel Jule, Alexandra en Friederike. Drie vrouwen van middelbare leeftijd die al sinds hun jeugd boezemvriendinnen waren, tot daar enkele jaren geleden door een ruzie een einde aan kwam. De dood van de vierde vriendin, Marie, bracht hen vorig jaar weer bij elkaar. Dit verhaal wordt uitgewerkt in het eerste boek van deze reeks van Dora Heldt, ‘Het huis aan het water’. ‘Drie vrouwen, vier levens’ is daar het vervolg op, maar is ook goed losstaand van het eerste boek te lezen.

De drie vriendinnen hebben elkaar dus teruggevonden, en delen opnieuw de hoogtes en laagtes die bij het leven horen met elkaar.
Alexandra is uitgeefster bij een succesvolle uitgeverij en leeft voor haar werk, maar komt tot het besef dat werk ook niet alles is. Jule, kinesiste met een eigen praktijk en alleenstaande moeder van Pia, heeft een nieuwe relatie en moet opnieuw haar weg zoeken in het delen van haar leven met een man. Friederike is eigenares van een gerenommeerd hotel, maar haar privéleven, met een afwezige vader en stukgelopen relaties, dringt zich aan haar op.
En dan zijn er nog de vele andere vrouwen in dit verhaal. Hanna, de partner van de overleden Marie die de vriendinnen weer samenbracht, en steeds meer bij hen gaat horen. Pia, de nog studerende en ambitieuze dochter van Jule, die zwanger wordt na een korte affaire met een getrouwde prof. Steffi, de stiefmoeder van Pia die niemand kan uitstaan.
Er zijn natuurlijk ook mannen aanwezig, maar zij dienen louter om de verhaallijnen van de verschillende vrouwen te ondersteunen. De auteur wil duidelijk een statement maken: de vrouwen zijn het sterke geslacht, die ook wel met hun demonen te maken krijgen, maar daar wel mee weten af te rekenen om er nog sterker uit te komen. Jammer genoeg leidt dit tot een hoop clichés en wordt het boek zo wel erg voorspelbaar. Je zou toch iets meer creativiteit verwachten van een bestsellerauteur. Ook de taal is van een kinderlijke eenvoud. De auteur lijkt de capaciteiten van haar lezers erg laag in te schatten. Of is dit de wijten aan de vertaling? Het staat immers ook ergerlijk vol vertaalfouten: woorden staan dubbel, zijn vergeten, staan in de verkeerde volgorde,…

Kortom, tenzij je op een broeierig heet en lawaaierig strand op zoek bent naar wat hersendodende lectuur en je nood hebt aan bevestiging dat in het leven alles goedkomt, laat je dit boek beter opzij liggen.