Voorspelbare en weinig spannende fantasy

Elena is 17 en leidt het leven van zovele 17-jarigen, lol maken met haar beste vriendin Samantha, verliefd worden op knappe jongens, en dromen van het eindejaarsbal op school. Thuis hangt er echter een zware schaduw over haar leven. Sinds haar vader zijn werk verloor, kreeg hij een alcoholprobleem, waardoor de sfeer thuis vaak ver onder nul is, en Elena heel wat kritiek van haar vader moet verduren. Haar broertje kan echter niets verkeerd doen in zijn ogen, en haar moeder staat erbij en kijkt ernaar. Gelukkig kan Elena regelmatig terecht bij haar twee liefhebbende grootouders, met wie ze een innige band heeft.
Wanneer de avond van het eindejaarsbal, waar ze met de liefde van haar leven naartoe kan, eindigt in een tragedie, zoekt ze opnieuw haar toevlucht bij deze grootouders, die ontzettend aangedaan zijn om wat Elena werd aangedaan. De ellende wordt echter nog groter als de volgende dag blijkt dat Arthur, de opa van Elena, verdwenen is. Heeft het mysterieuze boek waarmee ze haar opa laatst bezig zag, er iets mee te maken? Wanneer ze dit boek openslaat, wordt ze hierin gezogen, om wakker te worden in een vreemde wereld.
Welke duistere krachten zijn hier aan het werk, en wat hebben Arthur en Elena hiermee te maken?

‘Gespleten adem’ bouwt erg traag op. Wat gebeurt in de mensenwereld, is nodig om het karakter van Elena te begrijpen, maar draagt eigenlijk weinig bij aan het verhaal in de magische wereld, en had veel beknopter gekunnen. En waar deel één uitblinkt in traagheid, kenmerkt deel twee zich door een verbazingwekkende snelheid. In plaats van de spanning geleidelijk op te voeren, lijkt het alsof het zich inpassen in een mythische wereld en het leveren van de strijd tegen het kwade, op enkele dagen beklonken is. Het is ook allemaal erg voorspelbaar: uiteraard moet het er op een gegeven moment grimmig uitzien voor ‘de goeden’ en moeten er een aantal minder belangrijke personages sneuvelen, om dan uiteindelijk toch te zegevieren.

Emoties mogen natuurlijk ook niet ontbreken, maar de auteur lijkt te geloven dat young adults daar heel wat hulp bij nodig hebben, en legt het er zo vingerbreed dik op dat het vooral met de ogen doet rollen.

Het open einde doet vermoeden dat er een tweede boek volgt. Benieuwd wie daar na dit eerste boek nog de moed voor heeft!