zoektocht naar een onbereikbare vader

In Ik kreeg mijn vader niet dood gaat Lilian De Bruijn op zoek naar het verleden van haar overleden vader Ton De Bruijn. Hij verliet zijn gezin toen Lilian een kind was, en ook al was er nadien nog (sporadisch) contact, toch was hij voor haar ‘een onbereikbare vader, een ongrijpbare man die ze nauwelijks had gekend.’ Wanneer ze de leeftijd bereikt waarop hij is gestorven, besluit ze op onderzoek te gaan om haar vader te leren begrijpen.

In 1943 beslist Ton in het verzet te gaan en Engelandvaarder te worden. Bij zijn poging de Duits-Zwitserse grens over te steken, wordt hij echter opgepakt en komt nadien terecht in concentratiekampen Dachau en Buchenwald. Hij overleeft, maar de verschrikking in de kampen blijft hem zijn verdere leven achtervolgen. Hij wordt een succesvol zakenman, rijdt rond in een porsche, houdt van feestjes en geld uitgeven. Maar zijn bedrijf gaat failliet, en ook zijn tweede gezin laat hij in de steek. Hij komt uiteindelijk in de onderwereld terecht, belandt in de gevangenis door het gebruiken van gestolen cheques, en doet klusjes voor hasjhandelaars.

Ik kreeg mijn vader niet dood is het relaas van een zoektocht van een dochter naar haar vader. Het verhaal is aangrijpend, en met een vlotte stijl neergeschreven, en door het gebruik van authentieke dagboekfragmenten en haar bronnen aan het woord te laten, boeiend om te lezen. Doordat Lilian De Bruijn haar zoektocht echter bijna letterlijk neerschrijft, leest het verhaal minder als een roman, en lukt het minder goed om je als lezer erin te verliezen.