geschiedenis, spanning en gevoelens

1944.
Nathan is in het begin van WO II gevlucht uit Europa en liet er zijn ouders en zus achter. Ondertussen werkt hij voor de Amerikaanse inlichtingendienst.
Hij wordt op missie gestuurd om Alfred Mendl naar Amerika te brengen. Alfred is een natuurkundige die een belangrijke rol kan spelen in het Manhattan-project. Een gemakkelijke opdracht zou je denken.
Maar Alfred Mendl bevindt zich in het concentratiekamp van Auschwitz.

Na een trager begin met een stuk natuurkundeles, wist het boek mij te raken. Andrew Gross beschrijft het leven en wreedheden uit de concentratiekampen.

'we gaan eindelijk naar de Himmelstrasse', mompelde iemand. De weg naar de hemel.
Een paar gevangenen prevelden een gebed, het Sjema, en sommige lieten zelfs hun tranen de vrije loop. Anderen zochten alleen om zich heen naar bekende gezichten, terwijl ze keer op keer herhaalden dat het gewoon niet waar kon zijn. Het kon niet nú al gebeuren. 'Waarom wij? Er zijn nog zo veel anderen.'
'Onze nummers zijn gewoon aan de beurt, meer niet. Begin maar al te bidden, Walter. We wisten allemaal dat het slechts een kwestie van tijd was.'
'Waarom moeten we sterven? We kunnen nog steeds werken.'

Met zijn perfect gekozen dialogen en beschrijvingen weet de auteur ons te raken. Hij brengt ons in de leefwereld van de gevangen joden uit de concentratiekampen. Hij laat ons kennis maken met hun hoop of wanhoop, hun geloof of net ongeloof, hun medeleven met elkaar, hun hulp voor elkaar, hun geveinsde onverschilligheid voor de alweer ‘verdwenen’ buren.
Gemengd met de nodige spanning, vormt dit 400 pagina’s die verslonden worden en opnieuw gelezen willen worden.