Met het geduld van een paard wordt de zachtheid van een kreeft onthuld

Een mysterieuze titel met een spannend uitgangspunt, 2 dolende zielen die langzaam naar elkaar toegroeien. Boeiend uitgangspunt voor een uitdagende leeservaring.
Op een Bretons strand vindt een paardenliefhebber een iel, eenzaam en niet aanspreekbaar meisje. Ondanks de Bretonse stugheid neemt hij deze vondeling in huis. Via 2 verschillende invalshoeken worden we bijgepraat, per hoofdstuk wisselt perspectief van meisje Elsa (?) en François. Langzaam worden de geschiedenissen van beide onthuld. De lagen worden afgepeld als een ui. Met in de laatste hoofdstukken de puzzelstukjes die op hun plaats vallen.
Het verhaal speelt in Bretagne, zonder dat dit echt relevant is voor de verhaal lijn. Het geeft wat colour local. Daarnaast speelt het verhaal op de manege van François. En de hele paardengemeenschap speelt wel een belangrijke rol bij het langzaam ontdooien van Elsa. En het samenbrengen van de twee hoofdpersonen. Beide hebben enkele dramatische ervaringen vanuit het verleden. De zoektocht wordt door Manel zonder veel poëtische poespas opgediend. De taal heeft weinig franjes. En de sporadische literaire uitspattingen in het soms Boeketreeks achtige jargon komen wat geforceerd over.
Het in mijn opening geduide uitgangspunt komt niet helemaal uit de verf, taalgebruik en spanningsboog te veel middle of the road. En daarom een waardering van 3*, wat inhoudt, de moeite waard, maar geen hoogvlieger.