Brabants gezinsleven in de grote stad Dordrecht

Marjanneke verhuist met haar gezin van het Brabantse platteland naar de grote stad Dordrecht. Haar man Joost is daar al een jaar werkzaam bij de boterfabriek Albers. Het valt Marjanneke niet mee om haar geboorteplaats Schaijk te verlaten maar samen met Joost wil ze er iets van gaan maken in Dordrecht. Aan de hand van hun belevenissen ervaar je als lezer de moeilijke overgang van het dorpse naar het stadse leven.
Allereerst de taal. Waar er in het begin van het verhaal nog veel dialect wordt gesproken groeit de taal mee met hun stadse leven.
Het verhaal is rustig opgebouwd. Je maakt uitgebreid kennis met de personages. Eerst met de verschillende leden van het gezin, daarna de buren en nieuwe personen in hun naaste omgeving. De karakters worden helder en op een intense manier beschreven. Zoals bijvoorbeeld een norse buurvrouw die bij kennismaking Marjanneke een heel onaangenaam gevoel geeft.
Gedurende 15 jaar krijg je een goede indruk van een gezinsleven in de late jaren van de 19e eeuw in een grote stad. Veel facetten behorend bij die tijd komen aan bod. Veel liefde voor elkaar, armoede, de eindjes aan elkaar moeten knopen, ziekte en verdriet. Het geloof speelt een grote rol en schenkt Marjanneke en Joost vooral veel steun en hoop. De barre weersomstandigheden en de slechte huisvesting in die tijd zijn duidelijk in beeld gebracht evenals de lange zware werkdagen.
Toch hebben ze mede door hun Brabantse gezelligheid een prettig bestaan opgebouwd in een grote vreemde stad.
De manier waarop het verhaal is geschreven is prettig om te lezen. Korte hoofdstukken en af en toe met een grappige opmerking; “Marjanneke voelt zich ineens zo licht als een veertje. En dat is best een prestatie met haar zeventig kilo”.
Met veel plezier gelezen. Ik kijk uit naar hoe het Joost en Marjanneke verder is vergaan. Misschien ooit een vervolg?