Onvergankelijke liefde

Sarah Miller huurt in 1972 voor een paar maanden een strandhuisje op Gasparilla Island. Daar probeert ze een jeugdtrauma van zich af te schrijven. Dan ontmoet ze Evan Bennett, een beginnende advocaat uit een steenrijk gezin. De tegenstelling van hun levensomstandigheden kan niet groter zijn. Toch worden ze hevig verliefd en zien in elkaar de liefde van hun leven. Wanneer de dag aanbreekt waarop Sarah het eiland gaat verlaten maken ze de afspraak om elkaar over 6 maanden op een afgesproken tijdstip en plaats weer te ontmoeten. Als hun liefde dan in hevigheid niet heeft ingeboet zullen ze de rest van hun leven samen verder gaan.

Wat een prachtige, ontroerende liefdesroman. De opbouw is heel rustig, waarbij de lezer de kans krijgt om alles goed in zich op te nemen. Je wordt zo in het verhaal gezogen dat je bij een onderbreking weer even moet omschakelen naar je eigen realiteit.
Hoewel er heftige thema’s aan bod komen, zoals huiselijk geweld, omgaan met een trauma en de donor problematiek, blijft het verhaal luchtig door de vrolijkheid en romantiek die van de bladzijden spat.

Mooie metaforen zijn gebruikt om bepaalde gevoelens nog beter tot hun recht te laten komen:
‘Het bekijken van de foto’s hebben dezelfde magische werking als een bontgekleurde Disney pleister op de geschaafde knie van een klein kind’.

Op een hoopvolle wijze is er naar een eind toegewerkt.
Zo ontroerend en aangrijpend dat je de tissues het beste bij de hand kunt houden.
Het is mijn eerste boek wat ik van Jerrad lees, maar het heeft mij zo aangenaam verrast, dat het vervolg op dit deel snel aan de beurt komt.
Dank je wel Jerrad dat je me met dit boek zoveel uren leesplezier hebt gegeven. Het was volop genieten.