Een prachtig en emotioneel vierde deel in deze geweldige serie

In dit vierde deel staat Stephen Fitzpatrick centraal, heel erg fijn dat we zijn verhaal ook kunnen lezen want in het boek over zijn zus Lizzy werd me al duidelijk dat deze man ook het nodige had meegemaakt.
De watersnoodramp van 1953 speelt een grote rol in dit boek en Karin Hover heeft dit zo mooi, intens, rauw en levendig beschreven dat je als lezer de paniek van de mensen, de angst om te verdrinken, de vraag of er wel hulp kwam en het intense verdriet van de mensen die deze ramp overleefden diep in je hart voelt. Stephen raakt die dag in het graafschap Essex alles kwijt wat hem dierbaar is en de dingen die hij meemaakt tijdens de ramp, en het trauma en de rouw die daarop volgen laten de tranen over je wangen lopen. We schakelen daarna weer naar 1978, Stephen kocht in het deel hiervoor een prachtig landhuis met zijn nichtje Shannon en haar man en daar hebben zij een sfeervol hotel en appartementen voor de verhuur in gerealiseerd.
Liefde...dat ziet hij niet meer zitten maar dan ontmoet hij de schrijfster Aoife. Ook zij heeft te maken met een diep verdriet en langzaam leren we ook haar schrijnende verhaal kennen.
Een tweede verhaallijn heeft me diep geraakt en kroop onder mijn huid, het verhaal van de kleine Tess in Essex die ontdekt dat haar ouders niet haar echte ouders zijn en haar zoektocht naar wie ze is brengt haar jaren na deze ontdekking ook naar Ierland en er is ook een connectie met die vreselijke watersnoodramp. Zal ze haar verleden en alle geheimen kunnen ontrafelen? Het is hartverwarmend en ook hartverscheurend, een prachtig verhaal!

"Stephen Fitzpatrick lijkt een gelukkig mens. Hij heeft een prestigieuze baan aan de universiteit, twee huizen en loyale vrienden. Toch blijft er iets wezenlijks aan hem knagen: de gevolgen van de watersnood in 1953 en het heimelijke gemis van een relatie. Dan komt Aoife in zijn leven, de charmante huurster van zijn vakantiewoning. Al snel raakt Stephen gefascineerd door haar. Het gevoel lijkt wederzijds, maar Aoife houdt ook afstand. Wat belemmert haar? Op Canvey Island ontdekt de 6-jarige Tess dat haar ouders in werkelijkheid haar oom en tante zijn. Haar biologische ouders is ze als baby kwijtgeraakt tijdens de watersnood. Voor Tess staat vast dat ze ooit haar ware afkomst zal achterhalen. Door de ogen van Stephen, Aoife en Tess ontvouwt zich een zoektocht naar identiteit en liefde. Drie mensen worden onlosmakelijk met elkaar verbonden door tragedies uit het verleden en de hoop op een nieuw bestaan."

Karin doet veel research en dat is voor de lezer voelbaar. In dit deel neemt ze ons weer mee naar verschillende plekken: Cork, Belfast, Kilcarrick, Dunmore east, Canvey Island, Londen en de Ierse westkust. Tussen de zwaardere onderwerpen door weet ze met haar beeldende schrijfstijl je mee te nemen naar al die plekken: "De smalle weg meanderde tussen weilanden die afgebakend werden door muurtjes van gestapelde stenen. Een verdwaalde ruïne van een fort, bedekt met klimop, lag tegen een berghelling geplakt. In de verte lonkte het blauw van de zee."
Ook de IRA komt aan bod en Claire is een personage dat ons meeneemt in deze wereld. Ook dat is heel indrukwekkend beschreven.
Karin weet fictie en historische gebeurtenissen perfect met elkaar te verweven en de personages sluit je ook meteen in je hart. Duidelijk is dat de mens heel veerkrachtig is!

Met dit prachtige vierde deel is de serie over de Ierse familie Fitzpatrick helaas afgelopen. Wat heb ik genoten van de verhalen die ik mocht beleven door de ogen van deze warme familie die door de jaren heen de nodige uitdagingen hebben gekend.
Karin heeft een uniek mooie, ontroerende maar ook warme serie geschreven en ik heb enorm veel bijgeleerd over de Ierse geschiedenis. Doordat je de verhalen leest door de ogen van de personages komen de gebeurtenissen en personages tot leven en laten ze je niet meer los.
Als je houdt van de stijl van Kristin Hannah en Corina Bomann zijn deze boeken echt wat voor jou. Echte must reads wat mij betreft!