Lezersrecensie
Nog steeds actueel
Bleekers zomer, het debuut van Mensje van Keulen (1946), verscheen in 1972.
Willem Bleeker, begin dertig, loopt vast in zijn perspectiefloze bestaan. Zijn huwelijk is saai en burgerlijk. Een seksleven is ver te zoeken, het gejengel van de kinderen is hemeltergend. Zijn werk als kwaliteitscontroleur bij een papierhandel biedt weinig uitzicht.
Willem lijdt aan een maagzweer, heeft last van obstipatie, dwangmatig gedrag en smetvrees. Als hij op zijn werk een fout maakt, waardoor het bedrijf een grote opdracht dreigt mis te lopen, neemt hij impulsief de benen naar zijn geboorteplaats, Amsterdam, zonder een cent op zak.
Daar ontmoet hij zijn jeugdvriend Gerrie Fontijn. Gerrie verdient snel geld met louche zaakjes en neemt hem op sleeptouw. Al snel merkt Willem dat ook dit zijn wereld niet is. Hij keert verder gedesillusioneerd huiswaarts. Zijn vrouw maakt er geen woorden aan vuil. En als hij excuus maakt kan hij terugkeren in zijn baan. Ontsnappen aan het keurslijf is onmogelijk, beseft hij.
“Er knapte iets in zijn hoofd. … Ophouden, god, laat het ophouden.”
Deze novelle beschrijft vijf dagen uit het leven van Bleeker. Een doodgewone man in doodgewone omstandigheden. Ook het taalgebruik is ‘doodgewoon’. Niets wordt mooier gemaakt, beschrijvingen zijn to the point, realistisch, filmisch.
“In zijn rechter ooghoek zag hij de telefoon. Ik zie ‘m staan, terwijl ik er niet naar kijk, dacht ie, en ik zal er ook niet naar kijken, want ik bel niet op. Dat zou stom zijn, dan denkt ze dat ze gewonnen heeft.”
Qua sfeer en thema roept het soms herinneringen op aan Zondagsrust dat Frans Coenen rond 1900 schreef. Bijzonder is dat Bleekers Zomer vijftig jaar oud is, maar nog steeds actueel, zowel qua thema als stijl.
Willem Bleeker, begin dertig, loopt vast in zijn perspectiefloze bestaan. Zijn huwelijk is saai en burgerlijk. Een seksleven is ver te zoeken, het gejengel van de kinderen is hemeltergend. Zijn werk als kwaliteitscontroleur bij een papierhandel biedt weinig uitzicht.
Willem lijdt aan een maagzweer, heeft last van obstipatie, dwangmatig gedrag en smetvrees. Als hij op zijn werk een fout maakt, waardoor het bedrijf een grote opdracht dreigt mis te lopen, neemt hij impulsief de benen naar zijn geboorteplaats, Amsterdam, zonder een cent op zak.
Daar ontmoet hij zijn jeugdvriend Gerrie Fontijn. Gerrie verdient snel geld met louche zaakjes en neemt hem op sleeptouw. Al snel merkt Willem dat ook dit zijn wereld niet is. Hij keert verder gedesillusioneerd huiswaarts. Zijn vrouw maakt er geen woorden aan vuil. En als hij excuus maakt kan hij terugkeren in zijn baan. Ontsnappen aan het keurslijf is onmogelijk, beseft hij.
“Er knapte iets in zijn hoofd. … Ophouden, god, laat het ophouden.”
Deze novelle beschrijft vijf dagen uit het leven van Bleeker. Een doodgewone man in doodgewone omstandigheden. Ook het taalgebruik is ‘doodgewoon’. Niets wordt mooier gemaakt, beschrijvingen zijn to the point, realistisch, filmisch.
“In zijn rechter ooghoek zag hij de telefoon. Ik zie ‘m staan, terwijl ik er niet naar kijk, dacht ie, en ik zal er ook niet naar kijken, want ik bel niet op. Dat zou stom zijn, dan denkt ze dat ze gewonnen heeft.”
Qua sfeer en thema roept het soms herinneringen op aan Zondagsrust dat Frans Coenen rond 1900 schreef. Bijzonder is dat Bleekers Zomer vijftig jaar oud is, maar nog steeds actueel, zowel qua thema als stijl.
1
Reageer op deze recensie
