Verleden duidt heden

Op zoek naar een novelle voor een Ezzulia-opdracht stuitte ik op De rots van Calpe van Bart Zoon, een voor mij nog onbekende auteur, hoewel dit al zijn vierde publicatie was.
Het is een klassiek verhaal. Vele jaren geleden heeft zich een dramatische gebeurtenis voltrokken bij de rots van Calpe in Spanje. De vriendengroep die erbij betrokken was, is vrij snel daarna uiteengevallen. De ik-figuur lijdt er nog steeds onder dat hij niet weet wie welke rol heeft gehad in de (nasleep van de) gebeurtenissen. Met een gammele gezondheid en een slechte nachtrust tot gevolg. Uiteindelijk gaat hij terug naar de plek des onheils en daar valt alles op zijn plaats.
Een niet nader gedefinieerd ‘dik zwart boek’ met een soort filosofische wijsheden geeft de hoofdpersoon houvast en brengt hem tot overpeinzingen en inzichten.

Bij tijden leest De rots van Calpe als een detective; er zit spanning in en de lezer krijgt de gelegenheid mee te puzzelen. Wisselingen tussen heden en verleden kleuren het verhaal in, al zijn niet alle overgangen even functioneel.
De lijn van de persoonlijke verdieping is te summier uitgewerkt om iets toe te voegen en doet daardoor wat geforceerd aan. Voor de structuur van een novelle had de auteur zich mogen beperken tot de gebeurtenissen bij de rots en de effecten daarvan.