Beklemmend verhaal vol geheimen, intriges en dubbele bodems

Wat de hulp weet is het vervolg op de populaire psychologische thriller De hulp van Freida McFadden. In dit tweede deel worden we opnieuw meegesleept in een beklemmend verhaal vol geheimen, intriges en dubbele bodems. Hoewel de spanning niet altijd op het hoogste niveau is, weet McFadden een verhaal te creëren dat onder je huid kruipt en je voortdurend doet twijfelen aan de gebeurtenissen.

De schrijfstijl van McFadden is simpel maar doeltreffend. Korte hoofdstukken houden de vaart erin, waardoor het verhaal zich vlot ontvouwt. Het plot volgt de mysterieuze hoofdpersoon Millie, die een baan als huishoudelijke hulp vindt bij de welgestelde familie Garricks. De Garricks hebben een weelderig penthouse, maar er hangt een aura van geheimzinnigheid rond het echtpaar. Millie houdt er echter haar eigen redenen op na om bij de Garricks te werken: ze is vastbesloten om haar duistere verleden verborgen te houden en haar eigen doelen te bereiken.

Millie raakt geïntrigeerd door het mysterieuze gedrag van mevrouw Garrick. Ze heeft haar nog nooit ontmoet en heeft geen toegang tot de gastenkamer. Maar haar nieuwsgierigheid wordt gewekt wanneer ze vreemde sporen van bloed op mevrouw Garricks nachtjapon ontdekt en zelfs denkt haar te horen huilen. Dit is het begin van een intrigerend verhaal waarin Millie besluit een belofte te doen: ze zal mevrouw Garrick beschermen, koste wat het kost, terwijl ze haar eigen geheimen zorgvuldig bewaart.

McFadden slaagt erin om een beklemmende sfeer te creëren in Wat de hulp weet. De lezer wordt voortdurend geconfronteerd met de gewetensvraag wat waarheid is en wat niet. De personages in het verhaal zijn niet altijd even betrouwbaar in hun uitspraken en daden, wat de leeservaring des te boeiender maakt. Er zijn enkele onverwachte plotwendingen die de lezer op het verkeerde been zetten, maar toch zijn sommige twists wel wat voorspelbaar, vooral als je het eerste deel van de serie hebt gelezen.

Een minpunt van dit vervolg is dat de plotontwikkeling niet bijzonder verrassend is voor lezers die bekend zijn met McFadden's schrijfstijl. Hoewel er enkele verwijzingen naar het vorige deel zijn, kan Wat de hulp weet op zichzelf worden gelezen. Toch is het aan te raden om eerst het eerste boek te lezen om de volledige context te begrijpen en de personages beter te leren kennen.

McFadden hanteert een toegankelijke schrijfstijl en weet het plot geloofwaardig te houden. Haar personages zijn intrigerend en dragen bij aan het mysterie van het verhaal. Hoewel het misschien niet dezelfde intensiteit heeft als het eerste deel, is het zeker de moeite waard voor lezers die genoten van De hulp.