Met volle teugen van het leven genieten houdt in: Riskant leven.

Het portret die Stefan Zweig van Nietzsche schrijft is zó kleurrijk waardoor je het gevoel krijgt voortdurend in een schilderij te zitten of naar te kijken. Bijzonder is dat de Nederlandse vertaling zo zorgvuldig door uitgeverij IJzer die de afgelopen van Zweig vele boeken opnieuw liet vertalen en uitbracht en er nog een aantal op uitkomen staan NIET te vinden is op Hebban. Tja een gemiste kans. “Vijftien jaar bestaat dit krochtenbestaan van Nietzsche, vijftien jaar waarin hij van het ene naar het andere tochtige hol trekt, armoedige huurkamers in armzalige pensions, …” Zweig schrijft geen gewoon portret van hem of een kleine biografie, nee hij kleurt zijn gevoelsleven, zijn emoties, zijn afgronden, zijn intense drijfveer tot weten en in omgekeerde richting zijn lichamelijke aftakeling, het lijden van Nietzsche in zijn wil tot weten. Het knettert van de bladzijden af door de strakgespannen zenuwen en daar hij lichaam en geest in één is, hij kan dit niet scheiden, zijn bliksemschichtige gedachten gaan gepaard met de heftigste pijnen. Zweig neemt je mee in Nietzsche zijn zoektocht “juiste klimaat voor zijn ziel” waarbij al het weten uit lijden, uit pijn voortkomt. Nietzsche wilde geen systeem bouwen zoals andere denkers, geen sluitend geheel waardoor hij zich geregeld tegensprak daar hij de man was die god dood verklaarde en verderop in zijn leven toch een vorm van religieus zijn, mystiek aanhing daar de mens niet zonder zou kunnen evenals zijn pleidooi voor een elite die de samenleving diende te besturen. Nietzsche was eigenlijk alleen maar geïnteresseerd in de volgende vraag, in de volgende zoektocht die naar de antwoorden kwam, wat volgde. Volgens Zweig is zijn hang naar waarheid een demonische die je de adem beneemt, een begeerte die nooit bevredigt en hem nooit afmatte. De zin van het leven voor Nietzsche volgens Zweig is “Alleen wie alles inzet bij het spel waar het omdraait, kan de oneindigheid winnen, alleen wie zijn leven op het spel zet, kan zijn povere aardse bestaan oneindig waardevol maken”. Bij Nietzsche slaan afzonderlijke redeneringen elkaar voortdurend in het gezicht, tegenover elke Ja is een Nee te vinden waardoor iedereen iets van zijn gading bij hem kan vinden echter bij hem ging iom hoever je de tegenstelling kon oprekken, hoever kon je de tegenpolen uiteen trekken en wat bevond zich daar dan binnen? Zweig schildert zo maar door brengt zowel zijn gevoelsleven, zijn harstochten, zijn helse pijnen als zijn intellect in een kleurrijk palet bijeen tot een zeer lezenswaardig boek(je) die je een Nietzsche laat ervaren die je niet weer makkelijk vergeet in meer kleuren dan er werkelijk zijn. “Want altijd ervaren alleen tragische nat