Lezersrecensie
Wees trots op jezelf
Esohe Weyden (1999) is dichter, presentator en jurist. Ze is afgestudeerd als master in de rechten aan de Universiteit Antwerpen, waar ze van 2021 tot 2023 campusdichter was. Ze maakte naam met spoken word en haar debuutbundel Tussentaal (2022) werd goed ontvangen. Ze kwam ermee op de shortlist van de C. Buddingh-prijs en won de publieksprijs van de PrixFintroPrijs 2022 voor Nederlandstalige literatuur. “Taal beweegt mij. Het taalspel, de woorden en hoe ze klinken,” schreef ze over haar werk.
En dat spelen met taal en ritme zie je ook in haar eerste kinderboek dat de titel kreeg En morgen nog een keer. Daarin staat een meisje centraal dat ’s morgens vroeg op staat en voor het eerst zelf haar haar gaat kammen. Wat komt daar allemaal bij kijken? Want zo eenvoudig is dat niet omdat ze krullend haar heeft. Het verhaal zou zo maar over Esohe zelf kunnen gaan. Moet je dat kroeshaar wel kammen, laat je het krullen of wil je het juist ontkrullen, defriseren, zodat je steil haar krijgt? Het meisje – ze heeft geen naam – staat voor de spiegel en stalt voor zich uit wat ze nodig heeft: “vier kammen, twee borstels, een waterspuit, drie crèmes, twee oliën, genoeg van dit, genoeg van dat.” “Mijn krullen klitten. Ze weigeren elkaar los te laten alsof ze voor eeuwig willen knuffelen.” Je merkt dat hier een dichter aan het werk is! Origineel taalgebruik is een van de sterke punten in dit kinderboek.
Gevecht in vijf ronden
“Hoe maak ik van deze wirwar een kapsel dat vreugde uitstraalt? Hoe creëer ik een kroon op mijn hoofd die ik met trots kan dragen,” vraagt het meisje zich af. Ze neemt de uitdaging waarvoor ze staat aan, “krul voor krul, stap voor stap.” Het wordt een gevecht met het haar in vijf ronden, als ware het een bokspartij. De rondes krijgen ieder een titel die lekker allitereert, zoals “de wilde waterwegen,” “het creepy crèmebeest” en “de koppige knoop.” Ook de crèmes, kammen en borstels krijgen een gezicht, een persoonlijkheid. Ze gaan in dialoog met het meisje. Dat maakt het voor kinderen herkenbaar, maar zorgt er ook voor dat hun fantasie geprikkeld wordt. Want hoe stel je je een kam voor die kroeshaar tot in de allerkleinste knoopjes moet losmaken? En natuurlijk ziet het meisje er uiteindelijk prachtig uit.
Zelfbewust
Subtiel verpakt de auteur een boodschap in het verhaal over zelfbewustzijn, trots zijn op wie je bent. Een mooi onderwerp om te bespreken met de kinderen. Zo’n zin als “Vandaag geloofde ik in mezelf en morgen doe ik dat nog een keer” is veelzeggend en wordt versterkt door het tweede deel van die zin in een groter letterformaat af te drukken. Het spelen met typografie maakt het boek speels. Krullen “die vrolijk alle kanten op springen” zie je in de typografie terug. En het spelen met woorden zal kinderen ook aanzetten tot creatief taalgebruik: “Mijn krullen beginnen hevig te dansen in de krachtige stroming van liters uitgespuwd kraantjeswater.”
De illustraties van Mijke Coebergh geven een extra dimensie aan het verhaal: lekker groot, felle kleuren en gedurfd, expressief. De houding, het spel met de ogen, de vlakverdeling over de bladzijden is spot on. De worsteling met het crèmebeest, die ze laat ontstaan uit een spuitbus, die haar achtervolgt, maar uiteindelijk een vriend blijkt te zijn is daar een voorbeeld van. “Het crèmebeest is toch een vriend, en zelfs eentje voor het leven.” Weer zo’n mooie zin die aangeeft dat je met afrohaar altijd crème nodig hebt.
De gelaagdheid in het op het eerste gezicht eenvoudige verhaal van een ochtendritueel als je haar kammen, maakt dit boek tot een fantastisch avontuur voor kinderen én levert aanknopingspunten voor gesprekjes over respect voor elkaar, eigenheid, verschillen tussen kinderen. Om nog maar niet te spreken over de mogelijkheden om creatief taalgebruik te stimuleren. Genieten!
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
En dat spelen met taal en ritme zie je ook in haar eerste kinderboek dat de titel kreeg En morgen nog een keer. Daarin staat een meisje centraal dat ’s morgens vroeg op staat en voor het eerst zelf haar haar gaat kammen. Wat komt daar allemaal bij kijken? Want zo eenvoudig is dat niet omdat ze krullend haar heeft. Het verhaal zou zo maar over Esohe zelf kunnen gaan. Moet je dat kroeshaar wel kammen, laat je het krullen of wil je het juist ontkrullen, defriseren, zodat je steil haar krijgt? Het meisje – ze heeft geen naam – staat voor de spiegel en stalt voor zich uit wat ze nodig heeft: “vier kammen, twee borstels, een waterspuit, drie crèmes, twee oliën, genoeg van dit, genoeg van dat.” “Mijn krullen klitten. Ze weigeren elkaar los te laten alsof ze voor eeuwig willen knuffelen.” Je merkt dat hier een dichter aan het werk is! Origineel taalgebruik is een van de sterke punten in dit kinderboek.
Gevecht in vijf ronden
“Hoe maak ik van deze wirwar een kapsel dat vreugde uitstraalt? Hoe creëer ik een kroon op mijn hoofd die ik met trots kan dragen,” vraagt het meisje zich af. Ze neemt de uitdaging waarvoor ze staat aan, “krul voor krul, stap voor stap.” Het wordt een gevecht met het haar in vijf ronden, als ware het een bokspartij. De rondes krijgen ieder een titel die lekker allitereert, zoals “de wilde waterwegen,” “het creepy crèmebeest” en “de koppige knoop.” Ook de crèmes, kammen en borstels krijgen een gezicht, een persoonlijkheid. Ze gaan in dialoog met het meisje. Dat maakt het voor kinderen herkenbaar, maar zorgt er ook voor dat hun fantasie geprikkeld wordt. Want hoe stel je je een kam voor die kroeshaar tot in de allerkleinste knoopjes moet losmaken? En natuurlijk ziet het meisje er uiteindelijk prachtig uit.
Zelfbewust
Subtiel verpakt de auteur een boodschap in het verhaal over zelfbewustzijn, trots zijn op wie je bent. Een mooi onderwerp om te bespreken met de kinderen. Zo’n zin als “Vandaag geloofde ik in mezelf en morgen doe ik dat nog een keer” is veelzeggend en wordt versterkt door het tweede deel van die zin in een groter letterformaat af te drukken. Het spelen met typografie maakt het boek speels. Krullen “die vrolijk alle kanten op springen” zie je in de typografie terug. En het spelen met woorden zal kinderen ook aanzetten tot creatief taalgebruik: “Mijn krullen beginnen hevig te dansen in de krachtige stroming van liters uitgespuwd kraantjeswater.”
De illustraties van Mijke Coebergh geven een extra dimensie aan het verhaal: lekker groot, felle kleuren en gedurfd, expressief. De houding, het spel met de ogen, de vlakverdeling over de bladzijden is spot on. De worsteling met het crèmebeest, die ze laat ontstaan uit een spuitbus, die haar achtervolgt, maar uiteindelijk een vriend blijkt te zijn is daar een voorbeeld van. “Het crèmebeest is toch een vriend, en zelfs eentje voor het leven.” Weer zo’n mooie zin die aangeeft dat je met afrohaar altijd crème nodig hebt.
De gelaagdheid in het op het eerste gezicht eenvoudige verhaal van een ochtendritueel als je haar kammen, maakt dit boek tot een fantastisch avontuur voor kinderen én levert aanknopingspunten voor gesprekjes over respect voor elkaar, eigenheid, verschillen tussen kinderen. Om nog maar niet te spreken over de mogelijkheden om creatief taalgebruik te stimuleren. Genieten!
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jan Stoel
Gesponsord
Verwacht het onverwachte van Getuige nr.8, de nieuwe rechtbankthriller van Steve Cavanagh met een twist. Wat als de enige getuige nog gestoorder is dan de moordenaar?
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder met zijn kenmerkende warmte, scherpzinnigheid en humor.
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
Parijs 1942. Miri ontsnapt aan een razzia en komt terecht op het platteland. Op een nacht krijgt ze een gevaarlijke missie. Slaagt ze erin om zowel haar eigen leven als dat van anderen te redden?
Dé TikTok-sensatie van dit moment! Heerlijke cosy small town romance voor de fans van Gilmore Girls. Grumpy vs. sunshine én spice, wat wil je nog meer!
