Wanneer de aarde even genoeg heeft van haar vaste baan

In Moeder Aarde en Meneer Maan gaan op reis neemt Marijke van Os de jonge lezer (én voorlezer) mee op een wonderlijke tocht door het heelal. Wat begint bij een herkenbaar gevoel – je alleen voelen – mondt uit in een speelse, filosofische reis vol fantasie en verwondering.

Moeder Aarde is het beu om eeuwig rondjes te draaien. Ze voelt zich eenzaam en verlangt naar iets anders dan haar ‘vaste baan’. Samen met haar buurman Meneer Maan pakt ze haar koffers voor een ongekende ontdekkingstocht. Hun reis voert hen langs absurde planeten, onverwachte ontmoetingen en existentiële vragen.

Robots, zwarte gaten en babyplaneetjes
Onderweg ontmoeten ze twee verdwaalde onderzoeksrobots die op zoek zijn naar het einde van het heelal – “Ergens moet toch een muur staan?” Zo’n kinderlijke redenering raakt de kern van het boek: verwondering als motor van het denken. Samen gaan ze op zoek. Wanneer ze in een zwart gat belanden, ontspint zich een magisch moment. In de ‘kraamkamer van het heelal’ drinken babyplaneetjes melk en wachten ze op een ‘goede baan’ in een zonnestelsel – een speelse verwijzing naar het Melkwegstelsel én onze zoektocht naar een plek in het leven.

Taal die fonkelt als sterrenstof
Van Os’ taalgebruik is beeldrijk, poëtisch en soms haast meditatief: “Prachtig gekleurde slierten dwarrelden langs hen heen en verre sterren straalden als fonkelende diamanten.”

Die sfeer wordt luchtig gehouden door absurde vondsten: een tandenborstel op een planeet, een lachende theepot in een krater, en robots die motorolie verkiezen boven melk. Zelfs “heelalcake” komt voorbij – een fijne grap voor volwassenen.

Rafelige illustraties met charme
De ‘rafelige’ illustraties, getekend in Paint, zijn eenvoudig maar krachtig. Ze wijken af van de gelikte prentenboekenstijl, en juist die eenvoud past wonderwel bij de eigenzinnige toon van het verhaal. Moeder Aarde – met haar rode schoentjes, sterrenjurk en zonnebloemhaar – is een figuur om nooit te vergeten.

Filosofie in een speels jasje
Moeder Aarde en Meneer Maan gaan op reis gaat over verdwalen en thuiskomen, over nieuwsgierigheid, over grenzen en over dromen najagen. Het idee van een ‘vaste baan’ krijgt meerdere lagen: als baan in de ruimte én als plaats in het leven. De combinatie van Moeder Aarde’s gevoeligheid met de nuchtere logica van de robots zorgt voor een mooie balans tussen diepgang en humor.

Dromen tussen sterren en planeten
Dit boek nodigt kinderen uit om groot te dromen en kleine vragen te stellen: Heeft het heelal een einde? Kun je verdwalen tussen de sterren? En wat is jouw plek in dit alles? Marijke van Os maakt grote ideeën toegankelijk in een betoverende, filosofische en grappige stijl. Een origineel prentenboek dat kinderen (en volwassenen) meeneemt op een reis langs sterren, planeten en de grenzen van de eigen verbeelding.


—

Voor het eerst gepubliceerd op Boekenkrant.com