Tranen troosten, huilen mag

Wat gebeurt er als een kind geconfronteerd wordt met het verdriet van een volwassene? Als grote hond huilt, geschreven door Tamara Bos en prachtig geïllustreerd door Barbara de Wolf, is een ontroerend en liefdevol prentenboek dat dit thema op een speelse manier voor jonge kinderen toegankelijk maakt. Het verhaal maakt duidelijk hoe moeilijk het kan zijn om verdriet van een ander – en zeker van een ‘grote’ – te begrijpen. Maar het laat ook zien dat huilen mag. En soms gewoon moet.

Kleine hond zoekt de reden
Vanaf de eerste pagina probeert kleine hond uit alle macht te begrijpen wat er met grote hond aan de hand is. Ze vindt huilen maar niks – want huilen is eng, ongemakkelijk, verwarrend. Is grote hond gevallen? Heeft hij honger? Moet hij plassen? Wat volgt is een reeks pogingen om grote hond op te vrolijken: met een dansje, een mop, een lied, een kluif. Maar niets helpt. De tranen blijven komen.

De tranen moeten eruit
De grote ommekeer komt wanneer grote hond eindelijk zelf zegt wat er is: “Ik ben verdrietig. Daarom huil ik.” Hij legt uit dat huilen niet erg is, maar soms gewoon nodig. “Als alle tranen binnen blijven, word je pas echt een grote hond. Een opgezwollen reuzenhond!” Wat een schitterende metafoor, eenvoudig maar krachtig. Kleine hond begrijpt nu dat verdriet niet opgelost hoeft te worden – het mag er gewoon zijn.

De tekst is eenvoudig en ritmisch opgebouwd, perfect afgestemd op de spanningsboog van jonge kinderen. De vertelstructuur is cyclisch: van wanhoop naar inzicht, en dan weer naar rust. Het verhaal eindigt warm, geruststellend.


Illustraties: expressie en humor
Illustrator Barbara de Wolf werkt in gemengde techniek: collage, tekenen, digitaal bewerken. Haar prenten voegen verhaallagen aan de tekst toe: de houding van grote hond, het neerhangende boeket met de ‘huilende’ bloemen dat kleine hond aanbiedt om grote hond te troosten, de gesloten bek bij grote hond als hij treurt en de open bek als hij opgevrolijkt is. De beelden barsten van expressie. De spanningsopbouw van het verhaal krijgt extra dynamiek in de illustraties: golven van tranen worden visueel opgebouwd door het boek heen – van druppel tot vloedgolf. Kleurrijke humor verzacht de ernst, bijvoorbeeld wanneer kleine hond een trampoline gebruikt om pleisters te plakken. Alles heeft betekenis. Op iedere plaat valt veel te ontdekken. De dynamiek tussen groot en klein is prachtig verbeeld: het verschil in formaat, de lichaamstaal, de blik in de ogen. Ook de omslag is krachtig: tranen lijken tastbaar op het boek te liggen, en de blikken tussen grote en kleine hond maken meteen contact met de lezer.

Verdriet hoort erbij
Als grote hond huilt is een prentenboek dat kinderen op een laagdrempelige manier iets essentieels leert: verdriet hoort bij het leven, ook bij grote mensen. Het boek biedt ruimte voor gesprek, voor herkenning, en vooral voor troost. Want als iemand huilt, hoef je niet altijd iets te doen. Soms is het genoeg om er gewoon te zijn. Een boodschap van zeldzame eenvoud én diepgang. Het boek leert kinderen dat verdriet niet weggestopt moet worden.

De illustratie met Kleine Hond en haar knuffel samen met Grote Hond in bed onder een sterrenhemel vol traanvormige sterren is poëtisch en krachtig: verdriet mag er zijn. En samen zijn helpt. De echte troost zit niet in actie, maar in aanwezigheid.

—

Voor het eerst gepubliceerd op Boekenkrant.com