Lezersrecensie
Rust in de rugzak – een bijzondere vakantietrip
Op vakantie gaan is voor veel kinderen een feest, maar voor sommige kinderen is het vooral… veel. Otto gaat op reis van Yoeri Slegers laat op een tedere en herkenbare manier zien wat vakantie betekent voor een hoog sensitief kind: een mix van spanning, chaos en kalmering. Tegelijk is het boek ook voor andere kinderen een fijne ontdekkingstocht vol grappige momenten. Je hoeft niet hoog sensitief te zijn om van dit boek te genieten. Slegers heeft het thema subtiel verwerkt in het boek dat uit tien verhalen bestaat. Alles wat met vakantie te maken heeft komt aan bod: van voorbereiding, snorkelen in zee, shoppen op vakantie, eten in een restaurant, nieuwe dingen leren en natuurlijk de terugreis,
Kriebels voor vertrek
Otto Konijn staat op het punt om met zijn familie op vakantie te gaan. Alles moet worden voorbereid: inpakken, spullen verzamelen en routes uitstippelen. De drukte is voelbaar. Gelukkig heeft papa een reisschema gemaakt – voor Otto, zijn knuffel Tica én zijn beste vriend Felix, een bever. Otto weet daardoor wat hij kan verwachten, en dat geeft rust.
Voor kinderen die snel overprikkeld raken is deze eerste scène meteen herkenbaar. Vakantie is niet alleen plezier; het is ook afscheid nemen van het vertrouwde en de controle deels loslaten. Slegers toont dat met veel begrip. En ook zonder het expliciet te benoemen, voel je dat niet alleen Otto snel overprikkeld raakt, maar ook zijn moeder. Haar hoofd wordt vol. Later blijkt dat ze heimwee heeft – ze verlangt naar structuur, rust en overzicht.
Een camper vol geluid
De reis verloopt rumoerig. De camper zit vol lawaai en beweging. Otto trekt zich samen met Felix terug. Ze dragen koptelefoons: Felix luistert naar muziek, Otto naar natuurgeluiden. Zo ontstaat een cocon van rust. Otto tekent wat hij ziet en maakt een reisboek. Zo verwerkt hij de vele indrukken.
Felix is hierin een ideale reisgenoot: hij is speels, rustig en voelt aan wanneer Otto even houvast nodig heeft. Zo toont het boek hoe vriendschap steun kan bieden, juist voor gevoelige kinderen.
De zee spoelt alles zachtjes weg
Bij aankomst aan zee komt Otto tot rust. De lucht lijkt twee kleuren blauw te hebben, maar het is de zee die hij ziet – een magisch moment. Er volgt een bezoek aan een drukke markt, waar Otto even wordt overspoeld door de prikkels. Maar een zacht handknijpje van Felix helpt. Later die dag ziet Otto dat mama stil is en haar ogen niet lachen. Hij benoemt haar heimwee en stelt voor samen een zandkasteel te bouwen. “Dat zijn je zorgen, mama,” zegt hij. “De zee is je hoofd. Die spoelt alles langzaam weg.”
Deze passage is het emotionele hart van het boek. Otto voelt haarfijn aan dat ook volwassenen weleens verdwalen in hun gevoel.
Knuffels, kalmte en calamares
Niet alles is zwaar. Er zijn ook hilarische momenten, zoals de scène waarin Otto inktvis bestelt (of toch liever niet?) en Felix zich als inktvis verkleedt om papa te foppen. En calamares die eruit ziet als een donut. De humor maakt het boek toegankelijk voor alle kinderen, ook wie zich niet direct herkent in Otto’s gevoeligheid. Papa speelt een stabiele, ondersteunende rol. Hij maakt het reisschema, denkt vooruit en is ’s nachts een baken van veiligheid voor Otto. Met eenvoudige rituelen zoals het “snoetboekje” helpt hij Otto zijn gedachten te ordenen. Hierin schrijft Otto ’s avonds al zijn belevenissen op.
Oren die spreken
De illustraties van Yoeri Slegers zijn een feest voor oog én hart. De prenten zijn groot en uitnodigend met dynamische composities waarin veel gebeurt. Bij “drukte” lopen de lijnen, figuren letterlijk door elkaar – tot Otto zich terugtrekt en er weer rust ontstaat in beeld. Opvallend is het expressieve gebruik van de oren. Papa’s oren vormen een vraagteken als hij iets overdenkt, mama’s oren gaan hangen als ze moe of gespannen is. En als het Otto allemaal te veel wordt, kruisen zijn oren zich letterlijk – een krachtig visueel symbool van innerlijke spanning. Zo worden emoties visueel voelbaar gemaakt.
Een veilige reis vol indrukken
Op de terugweg is er nog een klapband – een onverwacht moment, maar Otto blijft rustig. Hij is gegroeid in veerkracht. Waar de reis begon met spanning en onrust, eindigt hij met vertrouwen. Otto heeft geleerd dat hij zichzelf mag zijn, met al zijn gevoeligheid, en dat hij op anderen kan steunen.
Het boek bevordert empathie en nodigt uit tot gesprek. Tegelijk is het een vrolijk, warm en fantasierijk verhaal over vriendschap, familie en samen ontdekken.
Kriebels voor vertrek
Otto Konijn staat op het punt om met zijn familie op vakantie te gaan. Alles moet worden voorbereid: inpakken, spullen verzamelen en routes uitstippelen. De drukte is voelbaar. Gelukkig heeft papa een reisschema gemaakt – voor Otto, zijn knuffel Tica én zijn beste vriend Felix, een bever. Otto weet daardoor wat hij kan verwachten, en dat geeft rust.
Voor kinderen die snel overprikkeld raken is deze eerste scène meteen herkenbaar. Vakantie is niet alleen plezier; het is ook afscheid nemen van het vertrouwde en de controle deels loslaten. Slegers toont dat met veel begrip. En ook zonder het expliciet te benoemen, voel je dat niet alleen Otto snel overprikkeld raakt, maar ook zijn moeder. Haar hoofd wordt vol. Later blijkt dat ze heimwee heeft – ze verlangt naar structuur, rust en overzicht.
Een camper vol geluid
De reis verloopt rumoerig. De camper zit vol lawaai en beweging. Otto trekt zich samen met Felix terug. Ze dragen koptelefoons: Felix luistert naar muziek, Otto naar natuurgeluiden. Zo ontstaat een cocon van rust. Otto tekent wat hij ziet en maakt een reisboek. Zo verwerkt hij de vele indrukken.
Felix is hierin een ideale reisgenoot: hij is speels, rustig en voelt aan wanneer Otto even houvast nodig heeft. Zo toont het boek hoe vriendschap steun kan bieden, juist voor gevoelige kinderen.
De zee spoelt alles zachtjes weg
Bij aankomst aan zee komt Otto tot rust. De lucht lijkt twee kleuren blauw te hebben, maar het is de zee die hij ziet – een magisch moment. Er volgt een bezoek aan een drukke markt, waar Otto even wordt overspoeld door de prikkels. Maar een zacht handknijpje van Felix helpt. Later die dag ziet Otto dat mama stil is en haar ogen niet lachen. Hij benoemt haar heimwee en stelt voor samen een zandkasteel te bouwen. “Dat zijn je zorgen, mama,” zegt hij. “De zee is je hoofd. Die spoelt alles langzaam weg.”
Deze passage is het emotionele hart van het boek. Otto voelt haarfijn aan dat ook volwassenen weleens verdwalen in hun gevoel.
Knuffels, kalmte en calamares
Niet alles is zwaar. Er zijn ook hilarische momenten, zoals de scène waarin Otto inktvis bestelt (of toch liever niet?) en Felix zich als inktvis verkleedt om papa te foppen. En calamares die eruit ziet als een donut. De humor maakt het boek toegankelijk voor alle kinderen, ook wie zich niet direct herkent in Otto’s gevoeligheid. Papa speelt een stabiele, ondersteunende rol. Hij maakt het reisschema, denkt vooruit en is ’s nachts een baken van veiligheid voor Otto. Met eenvoudige rituelen zoals het “snoetboekje” helpt hij Otto zijn gedachten te ordenen. Hierin schrijft Otto ’s avonds al zijn belevenissen op.
Oren die spreken
De illustraties van Yoeri Slegers zijn een feest voor oog én hart. De prenten zijn groot en uitnodigend met dynamische composities waarin veel gebeurt. Bij “drukte” lopen de lijnen, figuren letterlijk door elkaar – tot Otto zich terugtrekt en er weer rust ontstaat in beeld. Opvallend is het expressieve gebruik van de oren. Papa’s oren vormen een vraagteken als hij iets overdenkt, mama’s oren gaan hangen als ze moe of gespannen is. En als het Otto allemaal te veel wordt, kruisen zijn oren zich letterlijk – een krachtig visueel symbool van innerlijke spanning. Zo worden emoties visueel voelbaar gemaakt.
Een veilige reis vol indrukken
Op de terugweg is er nog een klapband – een onverwacht moment, maar Otto blijft rustig. Hij is gegroeid in veerkracht. Waar de reis begon met spanning en onrust, eindigt hij met vertrouwen. Otto heeft geleerd dat hij zichzelf mag zijn, met al zijn gevoeligheid, en dat hij op anderen kan steunen.
Het boek bevordert empathie en nodigt uit tot gesprek. Tegelijk is het een vrolijk, warm en fantasierijk verhaal over vriendschap, familie en samen ontdekken.
1
Reageer op deze recensie
