Lezersrecensie
Mooi, maar soms voorspelbaar
Terry Goodkind heeft wereldwijd roem vergaard met zijn epische fantasyserie De Wetten van de magie. Na de oorspronkelijke 9 delen verschenen er diverse pro- en epilogen, en vervolgens een nieuwe serie (de Richard & Kahlan romans) die nog eens 4 boeken aan het geheel toevoegde. Met Maîtresse van de dood (De Kronieken van Nicci) begon Goodkind een derde serie, die in principe zelfstandig gelezen kan worden maar voortborduurt op de oorspronkelijke verhaallijn.
Wie 'De Wetten van de Magie' kent, weet dat die boeken van Goodkind een kenmerkende opbouw hebben: van de pakweg 500 pagina’s die elk deel telt, bouwt het verhaal zo’n 450 pagina’s langzaam op, om dan in 1 x tot een zinderende climax te komen. Met dat verwachtingspatroon begon ik dus aan Maîtresse van de Dood, maar dat bleek inmiddels achterhaald (de tussenliggende delen van de Richard & Kahlan-serie heb ik niet gelezen, mogelijk is de verandering al eerder ingezet).
Dit boek is eigenlijk een aaneenschakeling van allerlei korte en hevige avonturen. Het gezelschap van Nicci, Nathan en Bannon arriveert op een bepaalde plek, moet daar een strijd/gevecht leveren, en gaat verder naar een volgende plek, waar weer een ander onheil wacht met weer een strijd etc. Ik merkte na een stuk of drie van die gebeurtenissen dat dat me op een gegeven moment wat ging irriteren. De afloop van elke individuele gebeurtenis wordt dan al snel voorspelbaar en het gaat allemaal net wat te gemakkelijk. Het gevaar is dat het daarmee tot een soort tweederangs fantasy wordt, en dat verdient Goodkind eigenlijk niet, want het verhaal als totaal (zeker als je het als voortzetting van de eerdere boeken beschouwt) is nog steeds magistraal. Ook de karakters die we uit de eerdere boeken kennen (Nicci en Nathan) blijven zich ontwikkelen, en ‘nieuwkomer’ Bannon wordt op een plezierige en geloofwaardige manier neergezet.
Het boek is prima te lezen zonder de eerdere delen te kennen, maar je mist dan wel een stuk achtergrondkennis op die momenten waar daarnaar verwezen wordt. Die verwijzingen leiden onvermijdelijk dan weer wel tot een behoorlijk aantal spoilers voor als je de eerdere boeken alsnog zou gaan lezen.
Al met al toch van harte aanbevolen voor de Goodkind-fans, en ook voor hen die met Goodkind kennis willen maken.
Wie 'De Wetten van de Magie' kent, weet dat die boeken van Goodkind een kenmerkende opbouw hebben: van de pakweg 500 pagina’s die elk deel telt, bouwt het verhaal zo’n 450 pagina’s langzaam op, om dan in 1 x tot een zinderende climax te komen. Met dat verwachtingspatroon begon ik dus aan Maîtresse van de Dood, maar dat bleek inmiddels achterhaald (de tussenliggende delen van de Richard & Kahlan-serie heb ik niet gelezen, mogelijk is de verandering al eerder ingezet).
Dit boek is eigenlijk een aaneenschakeling van allerlei korte en hevige avonturen. Het gezelschap van Nicci, Nathan en Bannon arriveert op een bepaalde plek, moet daar een strijd/gevecht leveren, en gaat verder naar een volgende plek, waar weer een ander onheil wacht met weer een strijd etc. Ik merkte na een stuk of drie van die gebeurtenissen dat dat me op een gegeven moment wat ging irriteren. De afloop van elke individuele gebeurtenis wordt dan al snel voorspelbaar en het gaat allemaal net wat te gemakkelijk. Het gevaar is dat het daarmee tot een soort tweederangs fantasy wordt, en dat verdient Goodkind eigenlijk niet, want het verhaal als totaal (zeker als je het als voortzetting van de eerdere boeken beschouwt) is nog steeds magistraal. Ook de karakters die we uit de eerdere boeken kennen (Nicci en Nathan) blijven zich ontwikkelen, en ‘nieuwkomer’ Bannon wordt op een plezierige en geloofwaardige manier neergezet.
Het boek is prima te lezen zonder de eerdere delen te kennen, maar je mist dan wel een stuk achtergrondkennis op die momenten waar daarnaar verwezen wordt. Die verwijzingen leiden onvermijdelijk dan weer wel tot een behoorlijk aantal spoilers voor als je de eerdere boeken alsnog zou gaan lezen.
Al met al toch van harte aanbevolen voor de Goodkind-fans, en ook voor hen die met Goodkind kennis willen maken.
1
Reageer op deze recensie
