Ondanks de ongeloofwaardige capaciteiten van de personen in het boek, een zeer verslavend leesavontuur.

De schrijfstijl is evenals de verhaallijn zacht uitgedrukt zeer complex, tegen de grens aan van haast onleesbaar. Een beschrijving van een situatie/ in het heden, gaat in dezelfde alinea zonder overgang over in een gedachten gang/een geheugenflits of naar het verleden, dit is wel op een zeer intelligente manier gedaan, het heeft zeker een doel en effect. Zeer extreme macho gedragingen van de vele personen die ten tonele verschijnen, alle situaties en de karakters en de capaciteiten van beschreven personen zijn ver over de top; übermenschen. De capriolen van bijv. een blinde Jenny Aaron op een trekhaak van een rijdende auto gaan doen zelfs de acties James Bond of politieagent John McClane verbleken. De superintelligentie van de kwade genius is evenals de capaciteiten van Jenny Aaron en Pavlik is enkel voorbehouden aan mythologische goden.

Maar ondanks het bovenstaande, is het juist de complexe schrijfstijl die zorgt dat dit boek zich invreet (tenminste dat gebeurde bij mij), het boek leest niet vlot weg, maar desondanks ik kon het boek niet meer weg leggen. Het diepliggende en alles bepalende gevoel, vol vragen/twijfels van Jenny Aaron was voor mij de rode draad in het boek.