Teleurstellende afsluiting

Ik zal proberen om over dit boek nog iets zinnigs te schrijven zonder al te negatief te zijn. Want ik heb een enorm respect voor Margaret Atwood en vooral voor haar boek ‘Het verhaal van de dienstmaagd’. Daarvan vind ik namelijk dat iedereen het moet lezen, iedereen! Maar daarna kun je dit vervolg, of eigenlijk dit vervolg op het vervolg (want: de tv-serie!) beter laten liggen. Ik vond het een ontluistering.

‘Gilead, 15 jaar later! Het regime heeft in Gilead nog steeds de macht in handen maar van binnenuit begint het scheuren te vertonen. Wanneer er van buitenaf een voor Gilead belangrijk persoon het land wordt binnengesmokkeld zou dit wel eens het begin van het einde te kunnen betekenen’.

Aan welke doelgroep moet Atwood gedacht hebben toen ze dit boek schreef? Tieners, jong-volwassenen? Er zullen ongetwijfeld na aanleiding van de,overigens steengoede, tv-serie genoeg mensen zijn die interesse hebben in dit boek. Wat ook meer dan terecht is!
Maar wat een verschil met ‘Het verhaal van de dienstmaagd’! Ik voelde mij als lezer absoluut niet serieus genomen!
Ja, het boek leest vlot en we leven niet meer in de jaren 80 dus dat de manier van schrijven meer van nu is, dat vind ik prima! Maar waar is dat beklemmende gevoel gebleven, het gevoel dat je naar de keel grijpt?
De stukjes uit het perspectief van Tante Lydia zijn nog wel een interessante invalshoek, maar daarna verandert het boek in een slechte ongeloofwaardige achtervolgingsscene uit een B-film.
Ik hoop eerlijk gezegd dat de scenario-schrijvers van de serie er een waardiger eind aan kunnen breien. Want dit voelt afgeraffeld en het verhaal onwaardig.
En hoezeer in mevrouw Atwood haar (gedeelde) Man Booker Prize ook gun ik vraag me af in hoeverre de jury dit boek ook werkelijk gelezen heeft of alleen maar heeft gereageerd op de verkoopcijfers.

Au, toch behoorlijk negatief geloof ik! Sorry hiervoor dan, maar ik kan niet meer dan ⭐️⭐️ toebedelen!