3,5 sterren

Het leven bruist eens draken vergruisd heeft een mooie cover en een intrigerende titel. Ik werd hierdoor al erg nieuwsgierig naar de inhoud van het boek. De prachtige illustraties zijn van Messalina Lotigiers, ook die op de cover. Ze zijn een zeer mooie aanvulling op dit prachtige boek. Het staat vol met sprookjes en gedichten.

De ondertitel geeft aan dat deze helend bedoeld zijn voor de lezer, het schrijven van dit boek was echter ook een helend proces voor de schrijfster zelf. Zij wil met dit boek graag de innerlijke kern van de lezers raken. Ze is van mening dat nogal wat mensen bewust of onbewust een leegte voelen en behoefte hebben aan zingeving. De titel vind ik bijzonder en origineel: zoals de schrijfster hierover in het voorwoord zegt (en ik kan lezers aanraden dit voorwoord zeker te lezen!):

“Het is onze opdracht om ons pad te effenen en de draken waarmee het bezaaid is te beslechten. Te vergruizen, zodat zij één worden met het pad.”

De schrijfster Leen Dehouer (Leine-Laura) wist mij al in het voorwoord te fascineren door haar manier van schrijven en toen had ik nog niet eens de gedichten en sprookjes gelezen. Na dit voorwoord volgt er een zeer persoonlijke mail aan een vriend. Ik vind het zeer knap dat de schrijfster zich zo open en bloot durft te laten zien, ik kreeg daarvan een brok in mijn keel. En het maakte mij nog nieuwsgieriger naar de rest van het boek, ik kreeg het gevoel dat dit wel eens heel speciaal zou kunnen worden.

Leen Dehouer heeft mij zeker niet teleurgesteld. Ik heb genoten van de prachtige verhalen en sprookjes. Het boek bevat er enkele tientallen. Je volgt in dit boek de personage Heidelinde. Zij beseft dat ze zich klein houdt en wil groeien, begrijpen wie zij in wezen is. Het lezen ervan is heel persoonlijk: het ene gedicht of sprookje raakt je meer dan een ander. Sommige ontroeren je tijdens het lezen, maar er waren ook enkele die mij niet zoveel deden.
Engel van de liefde vond ik erg mooi om te lezen. Een kort maar krachtig gedicht over de liefde die dient te bestaan. (Pagina 91).

Ook Het kind met de hond vond ik prachtig. Een prinses maakt kennis met een hond en ze komen erachter dat ze bij elkaar horen. Ik herkende in dit verhaal mijn band met mijn twee honden. Zij houden onvoorwaardelijk van mij en de schrijfster wist dit gevoel goed weer te geven in dit verhaal. Het heeft ook een prachtige illustratie van een meisje dat breed lachend op de rug van haar grote hond zit. 'Zij hoorden bij elkaar.' (Pagina 149).
Daarnaast maakte de volgende zinnen indruk op mij:

“Schat elkaar naar waarde, dat leer je op aarde. Tijd vergaat in haat en zo is het soms te laat.” (pagina 67) en: “Materiële welvaart is alleen maar fijn als twee mensen elkaars geliefden zijn.” (pagina 84).

Het is goed te merken tijdens het lezen dat het boek autobiografisch getint is. Waarom dit zo is vind ik moeilijk om onder woorden te brengen, maar sommige stukken tekst voelen aan alsof ze van grote persoonlijke betekenis zijn voor de schrijfster. Er zitten veel emotionele stukken in, zowel positieve als negatieve emoties. Heidelinde heeft het regelmatig niet gemakkelijk tijdens haar persoonlijke zoektocht, toch zijn er ook vrolijke en zeer mooie momenten. Het leven bruist eens draken vergruisd is een boek dat je of in één keer kunt lezen, of af en toe enkele sprookjes en gedichten. Het is een boek waarin je heerlijk kunt bladeren en je favoriete gedichten en verhalen nog eens na kunt lezen. Tip: doe dit pas nadat je het gehele boek hebt gelezen.

De schrijfster geeft een mooie boodschap af met dit boek: hou van en geloof in jezelf, vind je eigen geluk, aanvaard jezelf en probeer de 'draken' die je op je levenspad tegenkomt te 'vergruizen' zodat je gelukkig kunt worden. naast deze boodschap heeft zij ook aandacht voor onderwerpen zoals zorg voor (demente) ouderen, scheve verhoudingen tussen rijk en arm, abortus, vooroordelen, vechten voor je relatie, het vinden van je eigen pad. Maar het belangrijkste is toch: het vinden van je grote liefde en ondanks alle tegenslag hiervoor te vechten.

Werkte het boek helend voor mij? Dat kan ik niet te zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat het een bijzonder boek is, met een intrigerende inhoud en mooie boodschappen. Je zou natuurlijk de sprookjes en gedichten letterlijk kunnen lezen, maar de boodschap, die je tussen de regels door leest, en de symboliek maakt het boek juist zo mooi.

Het taalgebruik was af en toe redelijk pittig en aangezien er veel gebruik wordt gemaakt van rijm, leest het boek niet altijd even makkelijk en moest ik mij regelmatig goed concentreren op de tekst, vooral bij de langere verhalen. Ondanks dit heb ik erg genoten van Het leven bruist eens draken vergruisd en ik geef het boek graag 3,5 sterren.