2,5 sterren - het verhaal kon mij niet echt overtuigen

Momentum is een verhaal waar ik vooral in het begin veel moeite had om in te komen. Wat mij direct opviel tijdens het lezen is dat de zinnen erg kort zijn, dit vond ik persoonlijk niet prettig tijdens het lezen. Het gebruik van langere zinnen had het lezen vloeiender gemaakt naar mijn mening. Verder vind ik dat er weinig diepgang is en worden bepaalde scènes helaas niet goed uitgewerkt, dit in tegenstelling tot de personages. De verschillende scènes volgen elkaar te snel op en daardoor krijgen belangrijke stukken onvoldoende aandacht. Zo heeft Sophie binnen één pagina een baan gevonden, gesolliciteerd, wordt ze aangenomen én wordt gelijk ook haar werkrooster besproken. Het zou het verhaal ten goede komen als situaties als dit verder uitgewerkt zouden worden.

Op andere momenten zouden gebeurtenissen dan juist weer wat korter en bondiger beschreven mogen worden. De schrijfster valt namelijk met regelmaat in herhaling, zoals het feit dat Wes koude handen heeft, dat Sophie verder geen vrienden heeft, de reparatie van de auto, het feit dat Wes rijk is. Ook zijn er vaak teveel details, die vaak niet ter zake doen, zoals bijvoorbeeld de kleding als Sophie en haar moeder uit eten gaan: “Mijn moeder had zich veel meer uitgedost. Ook zij droeg een zwarte driekwartbroek, maar ze had een groenblauwe, satijnen top aan met een goudkleurige riem om haar middel, oorbellen en een hele berg armbanden. Het leek in niets op haar dagelijkse doktersjas en ziekenhuiskleding” en bijvoorbeeld de uitgebreid beschreven rijles die ze van Wes krijgt. Het duurde naar mijn menig vrij lang voordat het verhaal daadwerkelijk op gang kwam.

De spanning begint langzaam op te lopen vanaf het moment dat Sophie regelmatig op de campus aanwezig is. Door zaken als korte ontmoetingen en bepaalde vragen die aan Sophie worden gesteld, begin je als lezer te voelen dat er meer speelt dan Sophie weet van heeft. Vooral als Sophie Wes beter keert kennen, krijg je het gevoel dat er iets met hem aan de hand is. Ik vond de vriendschap tussen Sophie en Wes apart en vrij cliché: jong, onervaren meisje valt voor een goed uitziende en rijke eerstejaars student. Wes is vooral in het begin een geheimzinnig personage. Ten eerste weet je als lezer nauwelijks iets over hem en gedurende de tijd die Wes met Sophie doorbrengt, spoort hij haar aan het initiatief te nemen, zoals tijdens de activiteiten op de kermis. Hij bekijkt Sophie vanaf een afstand en neemt zelf nauwelijks deel aan de gezamenlijke activiteiten. Het voelt alsof hij zich juist vermaakt door alleen al naar Sophie kijken.

Toch wilde ik het boek graag uitlezen en weten hoe het afloopt. Ten eerste vanwege de intrigerende en pakkende zin op de achterflap: 'Als je onsterfelijk bent, wat is het leven je dan waard..' Verder zorgde de geheimzinnigheid rondom het personage Wes ervoor dat ik nieuwsgierig werd wat er aan de hand zou kunnen zijn, al had ik een vermoeden. Dan is er nog het feit dat Sophie steeds meer het gevoel kreeg dat zij en Wes bij elkaar horen, dit zorgde ook voor voldoende spanning om door te lezen. Op het moment dat Sophie haar ontdekkingen deelt met Wes, is het punt dat Momentum mij eindelijk begon te boeien. Uiteindelijk werd ik dan toch meegezogen in het verhaal en tegen het einde gebeurden er zoveel mysterieuze zaken dat ik met meer plezier ging lezen.

Naar mijn mening kwam het einde erg onverwacht en ik kon niet geloven dat dit alles was wat Shelena Shorts met dit boek wilde vertellen, het voelde alsof het gehele verhaal nog niet verteld was. Ik kwam er via internet achter dat Momentum een eerste deel is van een Engelstalige serie, waarvan de vervolgdelen nog vertaald en uitgebracht moeten worden. Ik had het prettig gevonden als van te voren al zou zijn aangegeven op de cover of in de flaptekst dat Momentum een eerste deel is van een serie is, dan ben je er als lezer beter op voorbereid op het abrupte einde. Helaas heeft het boek verhaal mij uiteindelijk niet weten te overtuigen. Ik geef Momentum van Shelena Shorts 2,5 sterren.