Lezersrecensie
Grof, geweldadig, maar vooral steengoed
Het boek begint met een quote van Dead Kennedys uit hun bekendste nummer: California Über Alles. Dead Kennedys is een Amerikaanse punkband uit San Francisco. In de jaren 80 was deze een van de belangrijkste bands in het genre.
Dead Kennedys werd opgericht in 1978. Hun teksten zitten vol bijtend sarcasme, waarbij de tegenstellingen tussen politiek links en rechts door frontman Jello Biafra flink op de korrel worden genomen, maar waarbij boven alles "het systeem" kritisch moet worden gevolgd. De quote intrigeerde mij en ik was zeer benieuwd wat er zou gaan volgen. Terrence Lauerhohn heeft mij niet teleurgesteld.
Het verhaal is beschreven vanuit drie perspectieven: dat van Uwen, Dara en Simon. Het verhaal is zeer beeldend geschreven. Er hangt een continue donkere, duistere sfeer. Het taalgebruik is grof, de toon is hard en grimmig. Het Laatste Arrondissement gaf mij tijdens het lezen het gevoel dat het een stukje hel op aarde is. Terrence Lauerhohn weet de sfeer van deze plek uitstekend neer te zetten door zijn gedetailleerde beschrijvingen van het gebied.
Nirwana is een boek dat je niet zomaar weg kan leggen. Het gevaar waarin de vader zich begeeft om zijn dochter te vinden en te redden is zeer spannend beschreven. Je voelt zijn wanhoop en hij is zeer vastberaden in zijn missie. Simon bezit een onvermoede kracht als het er om gaat zijn dochter te vinden. Hij maakt in het verhaal een enorme ontwikkeling door. Het is een vader die letterlijk alles zal doen om zijn dochter te redden. Ondanks de duisternis in het verhaal is “Nirwana” vanaf het begin zeer intrigerend en fascinerend.
Nadat ik het boek uit had, is het verhaal nog een tijd blijven hangen. Het is niet alleen maar duisternis, ook zaken zoals hoop en doorzettingsvermogen spelen een rol in dit verhaal. “Nirwana” deed mij bij vlagen denken aan films van Quentin Tarantino. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Quentin_Tarantino: “De thematiek van zijn films situeert zich in de onderwereld waar andere wetten heersen dan in de burgerlijke maatschappij. Kenmerkend voor het omgaan met geweld is de banaliteit ervan, alsof moorden en martelen alledaagse kost is.”
Het boek “Nirwana” heeft een onverwacht einde, wat het verhaal alleen nog maar sterker maakt.
Ik geef “Nirwana” dan ook graag 5 sterren.
Dead Kennedys werd opgericht in 1978. Hun teksten zitten vol bijtend sarcasme, waarbij de tegenstellingen tussen politiek links en rechts door frontman Jello Biafra flink op de korrel worden genomen, maar waarbij boven alles "het systeem" kritisch moet worden gevolgd. De quote intrigeerde mij en ik was zeer benieuwd wat er zou gaan volgen. Terrence Lauerhohn heeft mij niet teleurgesteld.
Het verhaal is beschreven vanuit drie perspectieven: dat van Uwen, Dara en Simon. Het verhaal is zeer beeldend geschreven. Er hangt een continue donkere, duistere sfeer. Het taalgebruik is grof, de toon is hard en grimmig. Het Laatste Arrondissement gaf mij tijdens het lezen het gevoel dat het een stukje hel op aarde is. Terrence Lauerhohn weet de sfeer van deze plek uitstekend neer te zetten door zijn gedetailleerde beschrijvingen van het gebied.
Nirwana is een boek dat je niet zomaar weg kan leggen. Het gevaar waarin de vader zich begeeft om zijn dochter te vinden en te redden is zeer spannend beschreven. Je voelt zijn wanhoop en hij is zeer vastberaden in zijn missie. Simon bezit een onvermoede kracht als het er om gaat zijn dochter te vinden. Hij maakt in het verhaal een enorme ontwikkeling door. Het is een vader die letterlijk alles zal doen om zijn dochter te redden. Ondanks de duisternis in het verhaal is “Nirwana” vanaf het begin zeer intrigerend en fascinerend.
Nadat ik het boek uit had, is het verhaal nog een tijd blijven hangen. Het is niet alleen maar duisternis, ook zaken zoals hoop en doorzettingsvermogen spelen een rol in dit verhaal. “Nirwana” deed mij bij vlagen denken aan films van Quentin Tarantino. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Quentin_Tarantino: “De thematiek van zijn films situeert zich in de onderwereld waar andere wetten heersen dan in de burgerlijke maatschappij. Kenmerkend voor het omgaan met geweld is de banaliteit ervan, alsof moorden en martelen alledaagse kost is.”
Het boek “Nirwana” heeft een onverwacht einde, wat het verhaal alleen nog maar sterker maakt.
Ik geef “Nirwana” dan ook graag 5 sterren.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jeanine Feunekes
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
