Bitch!

Recensie van:

Bitch

Auteur:

Sacha Voogd schrijft graag korte verhalen en heeft inmiddels ook een paar boeken op haar naam staan. Voor inspiratie wandelt ze regelmatig in de Gooische bossen.

Wijze van lezen:

Recensie-exemplaar ontvangen van De Verhalenfabriek in ruil voor mijn recensie

Uitgeverij: De Verhalenfabriek

Genre: thriller achtige feelgood

Cover en flaptekst:

De cover vind ik angstaanjagend. Rood staat symbool voor hartstocht maar ook voor gevaar voor het vloeien van bloed. Op de voorgrond een dame in een jurk die gaandeweg naar beneden toe lijkt af te scheuren of in rook op te gaan. De cover maakt mij nieuwsgierig naar dit verhaal.

Een indrukwekkende flaptekst.

Quote:

Hoofdstuk 1.

Het rode stoplicht schijnt haar door een waas tegemoet, de ruitenwissers verliezen het van de regenbui. Karlijn bedwingt de neiging het stoplicht te negeren. Als het eindelijk op groen springt scheurt ze weg en draait de laan naar de parkeergarage van het ziekenhuis op. De bomen om het gebouw zwaaien heen en weer door de harde wind, fel tl-licht schijnt door de houten constructie heen. Op dit tijdstip is de garage grotendeels verlaten. Achter een rij lege plaatsen, die gereserveerd zijn voor elektrische auto’s en gehandicapten, staan een paar voertuigen. Ze parkeert ernaast en haast zich de auto uit.

Dit nieuwe ziekenhuis is nog maar net geopend, ze is hier nog niet eerder geweest. Paniekerig zoekt ze de uitgang van de garage, haast zich een lift in tot ze zich realiseert dat die haar niet verder brengt dan de hogere etages van de parkeergarage. Ze moet naar buiten. Met haar jas over haar hoofd trotseert ze de slagregens, steekt de weg over en rent naar de hoofdingang.

Sinds Marloes, haar officemanager, aan haar bureau stond en met een bleek gezicht vertelde over het ongeluk, zit er nog maar één gedachte in haar hoofd: ze moet naar Thomas.

‘Hij ligt op de IC,’ had Marloes gezegd. ‘Ze weten niet of hij het redt.’

Ze had het dossier waar ze zich nog tot laat over had gebogen bij elkaar gegrist, haar laptop en de papieren in haar tas gestopt en was het kantoor uitgerend zonder acht te slaan op de woorden van Marloes over de rechtszaak waar ze morgen bij moet zijn. Een ingewikkelde voogdijzaak met een moeder die beticht wordt van een alcoholverslaving. Verslagen van jeugdzorg maakten plaats voor nog slechts één gedachte: die aan de man die haar leven beheerst. Thomas. Lieve, speelse Thomas. Ze moet hem zien.

Het verhaal:

KarIijn maakt lange dagen bij het advocatenkantoor waar ze werkt. Maar ze heeft dan ook nauwelijks een privéleven. Haar leven speelt zich af op kantoor. En helemaal nu ze een affaire is gestart met haar knappe collega Thomas. Niemand op kantoor weet hiervan want Thomas is getrouwd. Maar dan krijgt Thomas een zwaar ongeluk. Het is niet duidelijk of hij het gaat overleven of niet. En of dat nog niet genoeg is krijgt Karlijn ineens meerdere waarschuwingen. Blijkbaar weet iemand van haar affaire af en is diegene daar allesbehalve blij mee.

Mijn leesbeleving:

Vanaf dat ik begon met lezen voelde het alsof ik meegenomen werd in het kielzog van Karlijn. De beeldende schrijfstijl liet me alles zien, horen, proeven en voelen.

Hoop die terstond weggeslagen wordt. Inktzwarte gedachten en gevoelens achterlatend. Verdriet waarin je lijkt te verdrinken. Op een bepaald moment kon ik Karlijn wel toeschreeuwen. Net alsof ze me hoorde want ze koos met haar hart. Voor mij kwamen deze momenten ongelooflijk dichtbij. Ze knabbelen aan mijn doorgemaakte trauma.

De sfeer in dit verhaal is drukkend, duister en haast sinister. Dit verhaal gaat onderhuids en laat niet los. Het laat wederom zien hoe kwetsbaar het leven van een moraal ridder is. Iemand die met hart en ziel op correcte wijze de wet uitvoert en daarvoor de hoogste prijs betaalt. Ontluisterend wreed en inhakend op de realiteit.

Ik bleef continu geboeid doorlezen. De spanning viert continu hoogtij maar ik wilde van de hoed en de rand weten. De plot verbijsterde me. Dat jaloezie zo zwart kan zijn. Zo alles overheersend vergiftigend. En dat anderen daarvoor moeten boeten. Maar hoopvol om te lezen dat ondanks alles de liefde overheerst in kracht.

Mijn mening:

Ik geef 5 sterren.

Een verhaal met vaart, zoveel verschillende aspecten. Door de beeldende schrijfstijl wordt je meegezogen in een continu nagelbijtend, verbijsterend, duister verhaal.

Met een wending die je niet ziet aankomen. Knap hoe Sacha Voogd mijn aandacht vasthoudt en hoe zij menselijke thematiek als werken, familie, liefde, jaloezie, bedreiging en doodsstrijd zo goed met elkaar weet te verweven tot de overrompelende plot.

Ik lees graag meer van Sacha Voogd.