Geen weg terug

Recensie van:

Geen weg terug

Auteur:

Marie-José Verweij woont in Alphen aan de Rijn. Ze is naast thrillerschrijfster ook freelance copywriter en ze werkt met veel plezier in het onderwijs. Eerder schreef ze de psychologische thriller Met onbedachte rade.

Wijze van lezen:

Boek geluisterd via BookBeat.nl

Tevens het boek proefgelezen en geluisterd.

Voorgelezen door:

Machteld van der Gaag.

Prima voorgelezen. Prettige stem om naar te luisteren. Ze heeft op de juiste momenten de goede intonatie: meeslepend waar het moet, opbouwende spanning zodat je continu geboeid blijft luisteren. Ze doet het verhaal alle eer aan die het toekomt. Door haar stem onthoud je het nog meer en is het verhaal nog intenser en beeldender.

Uitgeverij:

De Crime Compagnie

Genre: thriller

Cover en flaptekst:

Een witte cover. Een rood gekleurd herfstblad waar het bloed van afdruipt. Een vrouw op de rug gezien. Rennend. Vlucht ze voor iemand of zoekt zij iets? Deze cover zet de toon en prikkelt mijn nieuwsgierigheid.

Een indrukwekkende flaptekst: heftig en meeslepend.

Een waardevolle toevoeging de auteursfoto en informatie.

Mooie en krachtige tekst:

Hun bedoelingen zijn goed, de gevolgen desastreus.

Quote:

Walter

Vanaf de gang gluurt hij door het beschilderde raam het lokaal in. Ze ligt roerloos in de poppenhoek, met dezelfde pop als gis-teren in haar hand. Een duim in de mond, haar ogen gesloten.

 Walter laat zijn blik over de andere peuters gaan. Geen van hen zit langer dan twee seconden stil. Een knuffelbeer vliegt met een grote boog door de lucht en belandt precies op haar buik. Kort opent ze haar ogen.

Walter schrikt op wanneer hij aan het eind van de gang gestommel hoort. Hij zet een paar stappen bij het lokaal van de opvang vandaan en verschuilt zijn gezicht achter de stapel gekopieerde spellingwerkbladen in zijn hand. Twee jongens rennen door de gang en houden verschrikt hun pas in als ze hem in het vizier krijgen.

‘Hoi meester,’ zegt Bryan, de langste van de twee, wanneer ze hem passeren. Aan de grijns op zijn gezicht te zien, voert hij iets in zijn schild.

Walter zet zijn lerarengezicht op, geeft hun een kort knikje en kijkt de jongens na. Het is een vreemd stel zo samen. Je zou niet zeggen dat de jongens even oud zijn. De een oogt gespierd en vol energie, de ander is smal en klein en lijkt daardoor min-stens twee jaar jonger dan hij in werkelijkheid is. De jongens ver-dwijnen om de hoek en Walter loopt terug naar zijn lokaal, drie deuren verder. Daar gooit hij de werkbladen op de houten bank onder het digibord en laat zich in zijn bureaustoel zakken. Zijn gedachten zijn bij het beeld van de kleine Mila in de poppenhoek. Hoe kan ik haar toch helpen?

Het verhaal:

Basisschoolleerkracht Walter maakt zich ernstige zorgen over de thuissituatie van zijn leerling Sepp en zusje Mila. Wanneer Jeugdzorg zijn zorgen niet serieus neemt, besluit hij het heft in eigen handen te nemen en ontvoert hij het tweejarige meisje.
Eenmaal thuis raakt hij in paniek en maakt hij een rampzalige inschattingsfout. Een internationale klopjacht ontvouwt zich. Lukt het de politie om Mila weer veilig thuis te krijgen?

Mijn leesbeleving en luisterervaring:

Een verhaal met een duidelijke, stapsgewijze opbouw. Wisselend tussen diverse personages wiens namen boven de hoofdstukken staan. Dit verhaal kroop mij gelijk onder de huid en liet me pas is nadat ik het verhaal gelezen had.

Zoveel verschillende tastbare emoties van huizen hoge euforie naar ongelooflijk diepe dalen waarbij de top van de berg niet te zien is. Verdriet, verbazing en woede wisselden elkaar continu af bij mij.

De schrijfstijl is beeldend. Ik herkende veel van mezelf terug in diverse personages. Dit was confronterend maar ik kon tevens bij de auteur aangeven dat het geloofwaardig was wat zij schreef. En nog nuttige, ervaringsdeskundige tips geven. Ontzettend goed dat hierover geschreven wordt.

Want het kost bakken energie om overeind te blijven als mens, als vrouw, als dochter van, als moeder van. Gelukkig lukt het mij met de juiste hulp. Die gun ik anderen ook.

Het verhaal heeft mij geraakt. Goed bedoelde handelingen gemaakt met het hart. Het verstand dat pas later inschakelde. Dit kon zorgen voor een niet te stoppen dodelijke achtbaan.

Verhaallijnen die verweven raken met elkaar. Die elkaar vinden in een zinderende finale waarbij je op het puntje van je stoel zit. Door de bloedstollende spanning die je meesleurt en nergens los laat.

Na diverse plot wendingen die niet zonder slag of stoot gingen volgde de plot. Deze is ongekend en verbijstering wekkend subliem gedaan.

Mijn mening:

Ik geef 5 sterren.

Geloofwaardige, uit het leven gegrepen herkenbare situaties en personage uitwerking. Herkenbaar voor mij. Confronterend maar ook dankbaarheid omdat aan deze onderwerpen aandacht geschonken wordt.

Onderwerpen die op unieke wijze in een thriller gegoten zijn. Waar hartverscheurend verdriet en een continue dreiging elkaar razendsnel afwisselen.

Diepe buiging voor Marie José Verweij en Machteld van der Gaag.