Verlaat de gevangenis zonder betalen

Recensie van:

Verlaat de gevangenis zonder te betalen.

Auteur:

Marjolein van der Gaag

Wijze van lezen:

Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij De Crime Compagnie en de auteur in ruil voor mijn deelname aan de blogtour en recensie.

Tevens proefgeluisterd via BookBeat.nl voor De Crime Compagnie

Voorgelezen door:

Karin Douma

Zij leest voortreffelijk voor. De juiste intonatie. Zij geeft de woorden emotie en maakt ze nog krachtiger dan ze al zijn. Ze zetten zich vast in je lijf door haar stem. De tekst die al beeldend is wordt dat nu nog meer.

De woorden krijgen nog meer kracht en hebben door de stem van Karin een verpletterend effect. Ze resoneren nog lang na.

Uitgeverij: De Crime Compagnie

Genre: thriller

Cover en flaptekst:

Een Monopoly bord. Een vrouw op de rug gezien die aan het rennen is. Nieuwsgierig makende cover.

De flaptekst is indrukwekkend.

Quote:

Haar dochter ligt waarschijnlijk niet in de berm, is niet aangereden. Wat zijn de cijfers ook alweer? Is vijfennegentig procent van de vermisten niet binnen vierentwintig uur weer terecht? Brenda kan zich niet voorstellen dat haar dochter zou spijbelen of domme dingen zou doen, maar hoe kan zij dat zo zeker weten?

Ronalds snerende woorden van gisteravond galmen nog na in haar hoofd: Wat weet jij nou eigenlijk van wat zich hier thuis afspeelt, Brenda? Wij zijn ons allemaal kapotgeschrokken door wat er is gebeurd, maar jij sluit je gewoon op in dat kantoor van je. Het is duidelijk waar jouw prioriteiten liggen.

Heeft Ronald gelijk? Gisteren wilde ze het in ieder geval niet toegeven. Weet ze wel wat er in het hoofd van haar zestienjarige dochter omgaat? Marit blijft toch een puber, en die doen soms dingen waar hun ouders helemaal niets van weten of begrijpen.

Een kleine kilometer misschien nog. Ze stuurt haar Audi naar links. In de verte ziet ze een bromfiets aankomen. Verder is het uitgestorven. Ze bevindt zich midden tussen de weilanden. Heel in de verte staan koeien te grazen.

‘Hè?’ Haar voet schiet naar het rempedaal. Wat was dat? Ligt daar iets in de berm?

Brenda zet haar auto in zijn achteruit en rijdt langzaam terug. In opperste concentratie tuurt ze gespannen de berm af. En dan ineens ziet ze het opnieuw.

Brenda stopt de auto, gooit haar portier open en loopt naar het hoge gras. Het is een barbiepop die met haar gezicht naar beneden in het gras ligt. Brenda huivert. De aanblik oogt op de een of andere manier luguber.

Wat doet dat ding hier? Ze bukt, pakt de barbie op en draait haar om. Meteen schiet haar hartslag omhoog. De barbie met de blonde haren in het roze badpakje en de overdaad aan make-up, die met viltstift is aangebracht, staart haar lachend aan. Herinneringen aan lang geleden dringen zich op: Marit aan de keukentafel vrolijk kliederend op het gezicht van haar favoriete barbiepop. ‘Mooi, hè, mama?’

Brenda huivert en kijkt om zich heen. Verder is er niets te zien.

Mooie tekst:

Willen slachtoffers van de toeslagenaffaire wraak nemen?

Het verhaal:

Brenda van Ameland is in alle staten als haar dochter Marit ’s ochtends niet op school verschijnt en niemand weet waar ze is. Als afdelingsdirecteur van de Belastingdienst wordt Brenda al maandenlang opgeslokt door de ontstane puinhoop rondom de kinderopvangtoeslag. Ze heeft geen idee wat haar puberdochter bezighoudt. Ook haar huwelijk met Ronald staat zwaar onder druk.

Brenda en Ronald belanden in een emotionele rollercoaster door de vermissing van hun dochter. Het enige wat nog telt is dat Marit veilig thuiskomt.

Mijn luister en leesbeleving:

Het verhaal wordt vanuit diverse personen verteld. Dit maakt het allemaal nog intenser, beklemmend er en spannender. Vanaf het begin staat alles al op scherp.

Ogenschijnlijk lijken de verhalen van de diverse personen niets met elkaar te maken te hebben. Toch voel je de spanning, de huiveringwekkende sfeer, de gekmakende gedachten en daaruit voortvloeiende gevoelens in jezelf terug. Je blijft continu geboeid door lezen omdat je het naadje van de kous wilt weten.

Door de beeldende en filmische schrijfstijl voelde het voor mij dat ik eerste rang zat. De personages zijn tot in detail uitgewerkt. Doordat je diverse personages volgt leer je het verhaal vanuit diverse perspectieven kennen. Door het woordgebruik van de auteur komen de gevoelens die zij teweeg brengen nog harder binnen.

Als lezer puzzel je mee. Maar keer op keer lijk je op het verkeerde been te worden gezet. Net als je denkt alles te begrijpen gebeurd er weer iets wat je volledig uit het veld slaat. De sfeer in een gezin die ontzettend grimmig, hartverscheurend en kil aanvoelt; deze is perfect neergezet. Woorden die zo overtuigend zijn gesproken kunnen in een oogwenk levens verpulveren.

Het intense verdriet dat alle andere alle daagse gevoelens en gedragingen naar de achtergrond dwingt. De scepter wordt nu gezwaaid door  knagende onzekerheid. De toe werking naar de plot is adembenemend spannend. De beerput moet helemaal leeg en zelfs dan is de bodem nog amper te zien.

De plot is verbijsterend en is indrukwekkend. De epiloog is alles verhelderend en tegelijkertijd ongelooflijk intens.

Mijn mening:

Ik geef 5 sterren.

Marjolein van der Gaag is erin geslaagd mij continu te boeien. Mij te doen huiveren, te laten sudderen, me nagelbijtend door te laten lezen.

Zoveel gevoelens en gedachten die om voorrang vechten. Zo’n indrukwekkend verhaal. Zo krachtig en in de opbouw en uitvoering zo geloofwaardig. De afwisseling in personages vanuit wie het verhaal verteld wordt versterken dat nog.

Ook een diepe buiging voor voorlezer Karin Douma. Wat een stem, wat een perfect timbre en intonatie. Articulerend zeer sterk.

Van Marjolein van der Gaag lees ik heel graag meer.