Lezersrecensie
De rouwcamper
Recensie van:
De rouwcamper
Voor iedereen die een naaste met dementie moet los laten
Auteur: Resi van Veldhoven (1956)
werkte jaren in het onderwijs. Dat dementie een zware last neerlegt op het dagelijkse weet ze als geen ander. Ze schreef blogs over de impact die mantelzorg had op haar leven. De rouwcamper is haar debuut.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van voor deelname aan FB Boekentoer o.l.v. Attie Dotinga in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: 100 jaar na vandaag
Genre: autobiografisch
Cover en flaptekst:
Ik zie een eindeloos lange weg door een landschap met gras en bomen. Daarboven een lucht in diverse kleuren roze, geel, oranje en stukken grijs. De zon die krachtig schijnt. Symboliseert de lucht met haar verschillende kleuren het menselijk brein en de weg het levenspad? Ik wil het graag ontdekken.
Een tegelijkertijd hartverscheurende maar ook indrukwekkende flaptekst.
De auteursfoto en tekst vind ik een toevoeging.
Het verhaal:
We gaan samen met Resi van Veldhoven op reis in een gehuurde rode camper. Het avontuur tegemoet in haar geliefde Frankrijk. Een reis vol herinneringen aan een tijd die ooit was maar ook de ruimte voor nieuwe herinneringen. Met daarbij het overwinnen van (persoonlijke) hindernissen.
Mooie tekst:
‘Het gaat altijd anders dan je denkt’
Quote:
Pagina 9 en een stukje van pagina 10:
‘Waar zijn de sleutels van “de Klaas”?’ roept de man van de camper verhuur, ondertussen zoekend in een la met sleutels. De vraag blijft hangen in de kleine ruimte. De man, een zestiger, draagt een zwarte overall. Op dit moment lijkt alles wel zwart in mijn leven. Uit de broekzak van de man steekt een hamer. Ik stoor hem vast tijdens zijn klus. Terwijl ik me afvraag wat hij met ‘de Klaas’ bedoel, vindt hij zelf de sleutels. Ik loop achter hem aan het kantoortje uit en sla mee de hoek om. Buiten, op een lager gelegen pleintje, zie ik tussen een tiental witte camper bussen een rode staan. Koos ik voor mijn lievelingskleur of juist omdat ik de liefde nu zo mis? Ik groeide op met weinig liefde. Vroeger, tijdens het kamperen met ons gezin, was rood meer de kleur van verborgen woede, met als gevolg dat ik lang zoekend en hunkerend naar ware liefde ben gebleven.
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal heeft mij diep geraakt. Op het moment dat Resi weg reed in haar gehuurde camper zat ik naast haar op de bijrijdersstoel. Resi bezit het talent om woorden te vervlechten met gevoelens en herinneringen. Door de beeldende schrijfstijl en de door haar gemaakte illustraties wordt dit nog versterkt.
Dit is een verhaal dat ongekunsteld en rauw is. Maar ook intens liefdevol en vol passie. Over de alles weg vretende kracht van het monster dat in de volksmond Alzheimer wordt genoemd. Dat monster dat ervoor zorgt dat alles gewist wordt in iemands brein. Met meedogenloze, niet te stoppen snelheid.
Daar waar je de liefde van je leven wilt beschermen en behouden triomfeert dit monster. Maar de herinneringen blijven. Van suikerzoete tot de herinneringen van felle pijn en verdriet. Allemaal passeren ze de revue op de wegen die Resi gaat op haar vakantie.
Ook overdenkt ze haar eigen leven en gaat ze op zoek naar haar eigen identiteit. De brokstukken die de dood maakte door haar grote liefde weg te nemen lijmt zij stapsgewijs weer aan elkaar. De lezer wordt hierin qua gevoel meegenomen. In een prachtige, metaforische, zelfreflecterende, oprechte, humoristische schrijfstijl.
In mijn naaste omgeving heb ik ook veel te maken gehad met dementie en Alzheimer. Vreselijk om die mensen te zien aftakelen en te zien verdwijnen. Hun hulpeloze dan weer kwade of vervolgens weer blikken vol liefde. Ik herkende veel in Resi haar woorden. Zelf worstel ik met een slecht korte termijn geheugen door de gevolgen van Niet Aangeboren Hersenletsel. Misschien kan ik me daardoor ook meer inleven en raakt het verhaal mij dieper.
Ik vind het fantastisch dat Resi de pen ter hand heeft genomen en de wereld om haar heen kennis heeft laten maken met haar diepste zielenroerselen en herinneringen. Hopelijk helpt dit andere mantelzorgers in soortgelijke situaties op een positieve manier.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Al slingerend, door elkaar geschud door hobbels op de wegen volgen we Resi gedurende haar reis door haar geliefde Frankrijk. Een reis vol herinneringen aan een tijd die ooit was. Persoonlijk, intens, hartverscheurend maar ook hoopvol, positief en krachtig.
Hartelijk dank dat ik je prachtige verhaal mocht lezen Resi Veldhoven. Hopelijk mogen we in de toekomst genieten van nog meer boeken van jouw hand.
Ik hoop van harte dat dit boek nog vele harten mag raken en dat het de bewustwording en kennis rondom dementie en Alzheimer vergroot.
De rouwcamper
Voor iedereen die een naaste met dementie moet los laten
Auteur: Resi van Veldhoven (1956)
werkte jaren in het onderwijs. Dat dementie een zware last neerlegt op het dagelijkse weet ze als geen ander. Ze schreef blogs over de impact die mantelzorg had op haar leven. De rouwcamper is haar debuut.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van voor deelname aan FB Boekentoer o.l.v. Attie Dotinga in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: 100 jaar na vandaag
Genre: autobiografisch
Cover en flaptekst:
Ik zie een eindeloos lange weg door een landschap met gras en bomen. Daarboven een lucht in diverse kleuren roze, geel, oranje en stukken grijs. De zon die krachtig schijnt. Symboliseert de lucht met haar verschillende kleuren het menselijk brein en de weg het levenspad? Ik wil het graag ontdekken.
Een tegelijkertijd hartverscheurende maar ook indrukwekkende flaptekst.
De auteursfoto en tekst vind ik een toevoeging.
Het verhaal:
We gaan samen met Resi van Veldhoven op reis in een gehuurde rode camper. Het avontuur tegemoet in haar geliefde Frankrijk. Een reis vol herinneringen aan een tijd die ooit was maar ook de ruimte voor nieuwe herinneringen. Met daarbij het overwinnen van (persoonlijke) hindernissen.
Mooie tekst:
‘Het gaat altijd anders dan je denkt’
Quote:
Pagina 9 en een stukje van pagina 10:
‘Waar zijn de sleutels van “de Klaas”?’ roept de man van de camper verhuur, ondertussen zoekend in een la met sleutels. De vraag blijft hangen in de kleine ruimte. De man, een zestiger, draagt een zwarte overall. Op dit moment lijkt alles wel zwart in mijn leven. Uit de broekzak van de man steekt een hamer. Ik stoor hem vast tijdens zijn klus. Terwijl ik me afvraag wat hij met ‘de Klaas’ bedoel, vindt hij zelf de sleutels. Ik loop achter hem aan het kantoortje uit en sla mee de hoek om. Buiten, op een lager gelegen pleintje, zie ik tussen een tiental witte camper bussen een rode staan. Koos ik voor mijn lievelingskleur of juist omdat ik de liefde nu zo mis? Ik groeide op met weinig liefde. Vroeger, tijdens het kamperen met ons gezin, was rood meer de kleur van verborgen woede, met als gevolg dat ik lang zoekend en hunkerend naar ware liefde ben gebleven.
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal heeft mij diep geraakt. Op het moment dat Resi weg reed in haar gehuurde camper zat ik naast haar op de bijrijdersstoel. Resi bezit het talent om woorden te vervlechten met gevoelens en herinneringen. Door de beeldende schrijfstijl en de door haar gemaakte illustraties wordt dit nog versterkt.
Dit is een verhaal dat ongekunsteld en rauw is. Maar ook intens liefdevol en vol passie. Over de alles weg vretende kracht van het monster dat in de volksmond Alzheimer wordt genoemd. Dat monster dat ervoor zorgt dat alles gewist wordt in iemands brein. Met meedogenloze, niet te stoppen snelheid.
Daar waar je de liefde van je leven wilt beschermen en behouden triomfeert dit monster. Maar de herinneringen blijven. Van suikerzoete tot de herinneringen van felle pijn en verdriet. Allemaal passeren ze de revue op de wegen die Resi gaat op haar vakantie.
Ook overdenkt ze haar eigen leven en gaat ze op zoek naar haar eigen identiteit. De brokstukken die de dood maakte door haar grote liefde weg te nemen lijmt zij stapsgewijs weer aan elkaar. De lezer wordt hierin qua gevoel meegenomen. In een prachtige, metaforische, zelfreflecterende, oprechte, humoristische schrijfstijl.
In mijn naaste omgeving heb ik ook veel te maken gehad met dementie en Alzheimer. Vreselijk om die mensen te zien aftakelen en te zien verdwijnen. Hun hulpeloze dan weer kwade of vervolgens weer blikken vol liefde. Ik herkende veel in Resi haar woorden. Zelf worstel ik met een slecht korte termijn geheugen door de gevolgen van Niet Aangeboren Hersenletsel. Misschien kan ik me daardoor ook meer inleven en raakt het verhaal mij dieper.
Ik vind het fantastisch dat Resi de pen ter hand heeft genomen en de wereld om haar heen kennis heeft laten maken met haar diepste zielenroerselen en herinneringen. Hopelijk helpt dit andere mantelzorgers in soortgelijke situaties op een positieve manier.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Al slingerend, door elkaar geschud door hobbels op de wegen volgen we Resi gedurende haar reis door haar geliefde Frankrijk. Een reis vol herinneringen aan een tijd die ooit was. Persoonlijk, intens, hartverscheurend maar ook hoopvol, positief en krachtig.
Hartelijk dank dat ik je prachtige verhaal mocht lezen Resi Veldhoven. Hopelijk mogen we in de toekomst genieten van nog meer boeken van jouw hand.
Ik hoop van harte dat dit boek nog vele harten mag raken en dat het de bewustwording en kennis rondom dementie en Alzheimer vergroot.
1
Reageer op deze recensie
