Niet slecht, niet goed: ok

Dit is een boek in dezelfde sfeer als Morisaki's boekwinkel, met eenzelfde thema, een tweedehands boekwinkel waar iemand uiteindelijk een levensbestemming ontdekt.
Eigenaar overlijdt, zus neemt het over en nichtje (student Japanse literatuur) vindt er een baantje. Er komen wat titels van Japanse (klassieke) literatuur voorbij. Tja wat moet ik hier nou over zeggen? Het kabbelt lekker door. Het is niet slecht, maar ook niet echt goed. Het leest makkelijk, wat maakte dat ik het wel uitlas, maar ik had nou niet echt een wow-gevoel na afloop. Zo'n boek wat je ook weer snel vergeten bent.
Zullen we zeggen: het was ok, maar meer niet?