Mechanisch

De engelse predikant Peter Leigh vertrekt via de mysterieuze organisatie USIC als zendeling naar de planeet Oasis. Overigens mede op verzoek van de lokale aliens, die al eerder zijn bezocht door een geestelijke en helemaal gegrepen zijn door het verhaal van Jezus zoals opgetekend in de Bijbel. Door de aliens aangeduid als het boek van wonderlijke nieuwe dingen.
Peter komt dus in een warm bad terecht en voelt zich helemaal gelukkig. Hij gaat zo op in zijn nieuwe schare, dat hij niet veel oog heeft voor de situatie aan het thuisfront. Zijn echtgenote Beatrice zit moederziel alleen op aarde en krijgt het steeds moeilijker.
Bij ieder boek van Faber is de schrijfstijl weer helemaal anders. Je moet dus ieder boek lezen met geheel open vizier en zonder te denken aan eerdere romans van zijn hand. Dat valt niet mee. Zo was ik steeds op zoek naar de scherpe humor uit 'Scharlaken rood...', maar die humor is er niet.
Het laagje science-fiction is heel dun: weinig fiction en totaal geen science. Er ligt als het ware een doorzichte mist over het hele verhaal. Dat geeft niet, maar je bent dus wel op zoek naar houvast.
De schrijfstijl in dit boek zou ik haast mechanisch willen noemen. Dat werkt van de ene kant heel goed: op een constante niet aflatende toon worden we bekend gemaakt met de planeet en haar bewoners, terwijl we steeds meer in het duister tasten over wat er met Beatrice gebeurt. Het vreemde wordt steeds bekender en tegelijk wordt het bekende steeds vreemder. Mooi gedaan.
Maar ... het mechanische is mij net iets te mechanisch. Op zijn minst 1 onverwachte plotwending had het geheel naar het hoogste niveau gebracht. Daarom net geen vier sterren.