Lezersrecensie
Jezus bezoekt onze consumptiemaatschappij
Zeg maar Joe gaat meeslepend van start. Een plotselinge zonsveduistering en wanneer de zon weer schijnt, verschijnt uit het niets de Zoon van God om wederom te proberen de mensheid op het juiste pad te zetten. Want het gaat niet goed met de mensheid en met de planeet, wat iedere weldenkende burger kan beamen.
Jezus “Zeg maar Joe” vindt snel een enthousiaste fanclub met onder andere de sterk naïeve lerares Sophie die zich aangetrokken voelt tot de knappe, charismatische verschijning. Nadat ze Jezus Joe in nieuwe kleren heeft gestoken en een kapsalon met hem bezocht heeft (want een baard en lang haar is niet meer zo hot als vroeger), wordt Jezus Joe geherintroduceerd aan de volkeren als een hipster. Ook Joe komt ietwat simplistisch over, is permanent gelukkig, herkauwt wat oude bijbelse teksten, verricht en passant paar wonderen en houdt van alle mensen wat een schier onmogelijke opgave is, maar toch.
Hij houdt ook van Sophie en tot haar groot geluk is hij niet afwijzend wat fysieke toenaderingspogingen betreft. Dus Jezus doet aan seks, drinkt een glaasje mee, omarmt social media en met een jointje in zijn hand houdt hij van de hele wereld.
Toch ziet hij enkele puntjes van verbetering en gooit er vernieuwde tien geboden tegenaan die ons moeten redden van de ondergang. Grappig is ook zijn uitleg van wat we mogen verwachten van de hemel, mochten wij daar ooit geraken.
En dan komen de politieke machthebbers aan de beurt, de kerk en de onontbeerlijke huurmoordenaar.
Zeg maar Joe dient als een spreekbuis voor Martin van Es, een Nederlandse ondernemer die hiermee zijn ongerustheid over het voortbestaan van de mensheid en onze planeet ventileert. Het is helaas niet meer geworden dan een mix van zoetsappige, weinig geloofwaardige en weinig originele uitspraken en semi-filosofieën met een paar ingrediënten van politieke thriller. Noch het ene noch het andere overtuigd. Wel vlot geschreven dankzij de ghostwriter Andrew Crofts, een vermakelijk vakantieboek voor als er niets beters in je boekenkast te vinden is.
Jezus “Zeg maar Joe” vindt snel een enthousiaste fanclub met onder andere de sterk naïeve lerares Sophie die zich aangetrokken voelt tot de knappe, charismatische verschijning. Nadat ze Jezus Joe in nieuwe kleren heeft gestoken en een kapsalon met hem bezocht heeft (want een baard en lang haar is niet meer zo hot als vroeger), wordt Jezus Joe geherintroduceerd aan de volkeren als een hipster. Ook Joe komt ietwat simplistisch over, is permanent gelukkig, herkauwt wat oude bijbelse teksten, verricht en passant paar wonderen en houdt van alle mensen wat een schier onmogelijke opgave is, maar toch.
Hij houdt ook van Sophie en tot haar groot geluk is hij niet afwijzend wat fysieke toenaderingspogingen betreft. Dus Jezus doet aan seks, drinkt een glaasje mee, omarmt social media en met een jointje in zijn hand houdt hij van de hele wereld.
Toch ziet hij enkele puntjes van verbetering en gooit er vernieuwde tien geboden tegenaan die ons moeten redden van de ondergang. Grappig is ook zijn uitleg van wat we mogen verwachten van de hemel, mochten wij daar ooit geraken.
En dan komen de politieke machthebbers aan de beurt, de kerk en de onontbeerlijke huurmoordenaar.
Zeg maar Joe dient als een spreekbuis voor Martin van Es, een Nederlandse ondernemer die hiermee zijn ongerustheid over het voortbestaan van de mensheid en onze planeet ventileert. Het is helaas niet meer geworden dan een mix van zoetsappige, weinig geloofwaardige en weinig originele uitspraken en semi-filosofieën met een paar ingrediënten van politieke thriller. Noch het ene noch het andere overtuigd. Wel vlot geschreven dankzij de ghostwriter Andrew Crofts, een vermakelijk vakantieboek voor als er niets beters in je boekenkast te vinden is.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Kamila Straatsburg
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
